🦁🦁ബോധകഥ🦁🦁

🦁🦁ബോധകഥ🦁🦁
|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|

പാണിനി ശ്രേഷ്ഠനായ വ്യാകരണ കാരിയാണ്....,

ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹം ശിഷ്യഗണത്തെ പഠിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു...

ശബ്ദങ്ങളുടെ ഉല്പത്തിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു പഠനം....

ഇതിനിടയിൽ ഒരു 'വ്യാഘ്രം' നടന്നടുത്തു....

മനുഷ്യഗന്ധം പിടിച്ചായിരുന്നു അതിന്റെ വരവ്.....,

വ്യാഘ്രം എന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ ഉൽപത്തിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു എല്ലാവരും ആ സമയം ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.......,

പാണിനി മഹർഷി ആ ശബ്ദത്തിന്റെ മൂലഭാവത്തെ കുറിച്ച് അറിയാൻ ഗാഢമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....,

വ്യാഘ്രത്തിന്റെ വരവ് കണ്ട് ഭയപ്പെട്ട ശിഷ്യഗണം ഒന്നടങ്കം തൊട്ടടുത്ത മരത്തിൽ കയറി.

ശിഷ്യൻമാർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു:

''ഗുരോ.. ഓടി മരത്തിൽ കയറൂ.....
പിന്നീട് ശബ്ദത്തിന്റെ മൂലം കണ്ടുപിടിക്കാം.......,

വ്യാഘ്രം ഘ്രാ.... ഘ്രാ...' എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ഓടി അടുത്തു.......,

ശബ്ദം കേട്ട് പാണിനി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു:

"വ്യാജിഘൃതി ഇതി വ്യാഘ്രാ....."

പാണിനി ശബ്ദത്തിന്റെ ഉൽപ്പത്തി കണ്ടു പിടിച്ച ഉൽഹത്തിൽ മതിമറന്ന് സന്തോഷിച്ചു......,

മനുഷ്യഗന്ധം തലയ്ക്ക് പിടിച്ച വ്യാഘ്രം തന്റെ മേൽ ചാടി വീണത് അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞില്ല......,

പണിനി വ്യാഘ്രത്തിന് ഇരയായി.......,

ശിഷ്യൻമാർ മരത്തിൽ സുരക്ഷിതരായിരുന്നു.....

വ്യാകരണകാരൻ എന്ന നിലയിൽ ജ്ഞാനിയായിരുന്നു പാണിനി.......

പക്ഷെ സന്ദർഭത്തിനനുസരിച്ച് ചിന്തിക്കാനും പെരുമാറാനുമുള്ള വ്യാവഹാരിക ജ്ഞാനം ഇല്ലാതായി....

ചർച്ച ചെയ്ത് പാണ്ഡിത്യം നേടിയത് കൊണ്ട് മാത്രം കാലത്തിനനുസരിച്ച് അതിന് ശക്തിപ്പെടുത്താനും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാനും കഴിയില്ല.....

സമചിത്തതയോടെ അതിനെ നോക്കിക്കാണാനും സുശക്തമാക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും കഴിയണം....!!!!