🦁🦁ബോധകഥ🦁🦁

🦁🦁ബോധകഥ🦁🦁
|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|

പാണിനി ശ്രേഷ്ഠനായ വ്യാകരണ കാരിയാണ്....,

ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹം ശിഷ്യഗണത്തെ പഠിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു...

ശബ്ദങ്ങളുടെ ഉല്പത്തിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു പഠനം....

ഇതിനിടയിൽ ഒരു 'വ്യാഘ്രം' നടന്നടുത്തു....

മനുഷ്യഗന്ധം പിടിച്ചായിരുന്നു അതിന്റെ വരവ്.....,

വ്യാഘ്രം എന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ ഉൽപത്തിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു എല്ലാവരും ആ സമയം ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.......,

പാണിനി മഹർഷി ആ ശബ്ദത്തിന്റെ മൂലഭാവത്തെ കുറിച്ച് അറിയാൻ ഗാഢമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....,

വ്യാഘ്രത്തിന്റെ വരവ് കണ്ട് ഭയപ്പെട്ട ശിഷ്യഗണം ഒന്നടങ്കം തൊട്ടടുത്ത മരത്തിൽ കയറി.

ശിഷ്യൻമാർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു:

''ഗുരോ.. ഓടി മരത്തിൽ കയറൂ.....
പിന്നീട് ശബ്ദത്തിന്റെ മൂലം കണ്ടുപിടിക്കാം.......,

വ്യാഘ്രം ഘ്രാ.... ഘ്രാ...' എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ഓടി അടുത്തു.......,

ശബ്ദം കേട്ട് പാണിനി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു:

"വ്യാജിഘൃതി ഇതി വ്യാഘ്രാ....."

പാണിനി ശബ്ദത്തിന്റെ ഉൽപ്പത്തി കണ്ടു പിടിച്ച ഉൽഹത്തിൽ മതിമറന്ന് സന്തോഷിച്ചു......,

മനുഷ്യഗന്ധം തലയ്ക്ക് പിടിച്ച വ്യാഘ്രം തന്റെ മേൽ ചാടി വീണത് അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞില്ല......,

പണിനി വ്യാഘ്രത്തിന് ഇരയായി.......,

ശിഷ്യൻമാർ മരത്തിൽ സുരക്ഷിതരായിരുന്നു.....

വ്യാകരണകാരൻ എന്ന നിലയിൽ ജ്ഞാനിയായിരുന്നു പാണിനി.......

പക്ഷെ സന്ദർഭത്തിനനുസരിച്ച് ചിന്തിക്കാനും പെരുമാറാനുമുള്ള വ്യാവഹാരിക ജ്ഞാനം ഇല്ലാതായി....

ചർച്ച ചെയ്ത് പാണ്ഡിത്യം നേടിയത് കൊണ്ട് മാത്രം കാലത്തിനനുസരിച്ച് അതിന് ശക്തിപ്പെടുത്താനും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാനും കഴിയില്ല.....

സമചിത്തതയോടെ അതിനെ നോക്കിക്കാണാനും സുശക്തമാക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും കഴിയണം....!!!!

വേദങ്ങളിലെ സ്ത്രീത്വം

വേദങ്ങളിലെ സ്ത്രീത്വം

വേദമന്ത്ര ദൃഷ്ടാക്കളായ അനേകം സ്ത്രീകളെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ച്, സ്ത്രീകള്‍ക്ക്  വേദാധികാരമില്ല എന്ന് വിലക്ക് പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന പല ഗുരുക്കന്മാരെയും ഇന്ന് കാണാൻ സാധിക്കും .

ശ്രുതിയെ വേണ്ടവിധം അറിയാതെയുള്ള ഇത്തരം അബദ്ധ പ്രസ്താവനകളെ കണ്ണുമടച്ചു തള്ളിക്കളയാൻ നാം തയ്യാറാകണം.

ആധ്യാത്മിക മേഖലകളിൽ എത്ര തന്നെ ഉയർന്ന സ്ഥാനം വഹിക്കുന്നവരാകട്ടെ, എത്ര തന്നെ പൂജ്യരായികൊള്ളട്ടെ അവരെ സനാതനധർമ്മ സംസ്കൃതിയുടെ ശത്രുക്കളായെ കരുതാൻ നിലവാരമുള്ള.


ഭാരതത്തിൽ വേദമന്ത്ര ദൃഷ്ടാക്കളിൽ സ്ത്രീകളുണ്ട്. ഇതിൽ നിന്നും സ്ത്രീകള്‍ക്ക് വേദമന്ത്രങ്ങൾ ഉരുക്കഴിക്കുന്നതിനോ പൂണൂൽ ധരിക്കുന്നതിനോ തടസ്സമുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നു വ്യക്തമാണ്.

മന്ത്ര ദേവതകളെ വരെ ദർശിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീകളുണ്ടെങ്കിൽ അതിൽ നിന്നും വ്യക്തമാകുന്നത് അവരുടെ ധിഷണാ വൈഭവം തന്നെയാണ്.

അവർ യജ്ഞ്യങ്ങൾ നടത്തിയിരുന്നു, ഉപനയനം ചെയ്തിരുന്നു പൂണൂലും ധരിച്ചിരുന്നു .

സാമ്പ്രദായിക വേദവിദ്യാഭ്യാസം എല്ലാ സ്ത്രീകള്‍ക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. പാണിനി ആചാര്യണികളെന്നും ഉപാധ്യായകളെന്നും സ്ത്രീകളെ വിശേഷിപ്പിചിരിക്കുന്നതായി കാണാം.

ഇതിൽ നിന്നും സ്ത്രീകൾ പഠിക്കുക മാത്രമല്ല പഠിപ്പിക്കുക കൂടി ചെയ്തിരുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടില്ല.

വേദകാലത്ത് സ്ത്രീകള്‍ക്ക്  തപസ്സോ ജപമോ നിഷിധമായിരുന്നില്ല . ഉദാഹരണമായി നിരവധി സ്ത്രീകളെ ചൂണ്ടി കാണിക്കാൻ  സാധിക്കുമെങ്കിലും പാർവതി, ദ്രൌപദിയുടെ പൂർവ ജന്മം തുടങ്ങിയവ മാത്രം പേരെടുത്ത് പരാമർശിക്കുന്നു.

ആയോധന വിദ്യയിലും സ്ത്രീകൾ പിന്നിലായിരുന്നില്ല .

ഋഗ്വേദത്തിൽ വിശ്വംവാര എന്നൊരു സ്ത്രീ യുദ്ധം നയിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു കാൽ യുദ്ധത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ അവർ കൃത്രിമക്കാൽ വെച്ചാണ് ശേഷമുള്ള യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത്.

കൃത്രിമക്കാൽ വെച്ച് യുദ്ധം ചെയ്തിരുന്ന ആ വൈദ്യവിദ്യാരഹസ്യത്തെക്കുറിച്ചോർത്ത് ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നത് പിന്നീടാവാം.

സ്ത്രീകൾ മഹായുദ്ധങ്ങൾ വരെ നയിച്ചിരുന്നുവെന്നു ഇതിൽ നിന്നും വായിച്ചെടുക്കാൻ ആർക്കും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകില്ലല്ലോ.

ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ കൂടെ നരകാസുരനെതിരെ യുദ്ധം നയിച്ചിരുന്നത് പത്നിയായ സത്യഭാമയായിരുന്നു.

ദശരഥനോടൊപ്പം ദേവാസുര യുദ്ധത്തിൽ സാരഥ്യം വഹിച്ചത് കൈകേയിയാണ്.

വേദകാലവും ഇതിഹാസ കാലവും കഴിഞ്ഞുണ്ടായ മെഗസ്തനീസിന്റെ ഭാരത സന്ദർശന വിവരണത്തിൽ പോലും അസാമാന്യ ആയോധനാ പാടവമുള്ള ചന്ദ്ര ഗുപ്തന്റെ സ്ത്രീ പടയാളികളെ കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.

ഇതിൽ നിന്നും സ്ത്രീകളെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ഒതുക്കിയിരുത്തൽ എവിടെനിന്നാരംഭിച്ചു എന്ന്  എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരിക്കണം.

വേദകാലങ്ങളിൽ സ്ത്രീകളെ രണ്ടു വിധത്തിൽ തരം തിരിച്ചിരുന്നതായി കാണാം. ബ്രഹ്മവാദിനികളായും സദ്യോവധുക്കളായും.

ഉപനയനത്തിനും സാമ്പ്രദായിക വേദ പഠനങ്ങൾക്കും ശേഷം ബ്രഹ്മത്തെ കുറിച്ച് അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരാണ് ബ്രഹ്മവാദിനികൾ.

സദ്യോവധുക്കൾ സാമ്പ്രദായിക പഠനങ്ങൾക്ക് ശേഷം കുടുംബജീവിതം നയിക്കുന്നവരാണ്.

ഈ തരം തിരിവുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടി സദ്യോവധുക്കളിൽ ബ്രഹ്മവാദിനികളെ കാണാൻ പ്രയാസമില്ല താനും.

അനസൂയ, മൈത്രേയി തുടങ്ങിയവർ ബ്രഹ്മവാദിനികളായ സദ്യോവധുക്കളാണ് .

ശബരി, അവ്വൈയാർ തുടങ്ങിയവരാകട്ടെ സദ്യോവധു ക്കളല്ലാത്ത ബ്രഹ്മവാദിനികളും.

വേദകാലങ്ങളിൽ സ്ത്രീകൾ പ്രായപൂർത്തിയായ ശേഷമായിരുന്നു വിവാഹിതരായിരുന്നത് .

“ഭർത്തൊ രക്ഷതി യൌവനേ” എന്ന മനു വാക്യത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ ഇത് വ്യക്തമാണ്.

സതി സമ്പ്രദായത്തെക്കുറിച്ച് വേദങ്ങളിൽ പരാമർശമില്ല.

ഋഗ്വേദത്തിൽ ഭർത്തൃ വിയോഗത്തിൽ ദുഖിതയായി മരണത്തെ പുൽകാൻ ഇരിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെ ജീവിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ശ്ലോകമുണ്ട്.

ഭർതൃ വിയോഗത്തിനു ശേഷം വിവാഹിതരാകുന്ന സ്ത്രീകൾ ‘പുനർഭു’ എന്ന പേരില് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.

മനുസ്മൃതി, യാജ്ഞ്യവല്ക്യ സ്മൃതി , വിഷ്ണു സ്മൃതി, വസിഷ്ഠ സ്മൃതി തുടങ്ങിയവ സ്ത്രീകള്‍ക്ക്  രണ്ടാമത് വിവാഹം ചെയ്യാനുള്ള അവകാശത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നു.

മഹാഭാരതത്തിൽ , വിധവയായ ഉലൂപിയാണ് അർജ്ജുനനെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത്. അർജ്ജുനന് ഉലൂപിയിൽ നിന്നുമുണ്ടായ പുത്രനാണ് ഇരാവൻ .

മഹാഭാരതത്തിൽ തന്നെ നളൻ മരിച്ചു പോയെന്നു വാർത്തകൾ പരന്നിട്ടും ദമയന്തിയുടെ പുനർ വിവാഹത്തിനായുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തുന്നതിൽ നിന്നും നമുക്ക് വിധവകളുടെ പുനർവിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് വായിച്ചെടുക്കാവുന്നതാണ്.

വേദങ്ങളിൽ സ്ത്രീകള്‍ക്ക്  ആദരവും അംഗീകാരവും നല്കിയിരുന്നതിനു തെളിവായി ധാരാളം സൂക്തങ്ങൾ കാണാം.

നാല് വേദങ്ങളും പെണ്‍കുട്ടികൾക്കും ആൺകുട്ടികൾക്കും വിദ്യാഭ്യാസം നൽകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെ കുറിച്ച് എടുത്തു പറയുന്നു.

വേദങ്ങളെല്ലാം തന്നെ വിദ്യ സമ്പന്നകളായ സ്ത്രീകളുടെ ഗുണങ്ങൾ വിവരിക്കുന്നു.

സ്ത്രീകളിൽ നിന്നും വിദ്യയ്ക്കായ് അപേക്ഷിക്കുന്ന പുരുഷന്മാർ വേദ/പുരാണേതിഹാസങ്ങളിൽ ഒരപൂർവ കാഴ്ചയല്ല.

കേനോപനിഷത്തിൽ ബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തെ വിവരിക്കുന്നത് ഉമയാണ്.

വേദങ്ങളിൽ സ്ത്രീകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ കുറിച്ച് എണ്ണിയാൽ തീരാത്ത ശ്ലോകങ്ങളിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നതായ് കാണാം.

പണ്ഡിതയായ സ്ത്രീയെ ഒരു പണ്ഡിതന് മാത്രമേ വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കാവൂ എന്ന് വിധിയുണ്ട്.

യോഗ്യനായ വരനെ ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ പുത്രി അവിവാഹിതയായി ഇരിക്കുകയാണ് അഭികാമ്യം എന്ന മനുവാക്യം കൂടി ഇതുമായി ചേർത്തു വായിക്കാം.

പത്നീ സമേതനല്ലാതെയുള്ള പതിയുടെ യജ്ഞ്യങ്ങളൊന്നും പൂർണ്ണമല്ല എന്നാണു വേദ വിധി.

മഹാഭാരതത്തിൽ ശകുന്തള ഭാര്യയുടെ വാക്യാർത്ഥങ്ങൾ പറയുന്നുണ്ട്. അതനുസരിച്ച് പത്നി വാക്യാർത്ഥം , പതിയെ നയിക്കുന്നവൾ എന്നാണ്.

ധർമ്മപത്നിയാകട്ടെ ധർമ്മത്തിന്റെ പാതയിൽ പതിയെ നയിക്കുന്നവളാണ്.

ഭർത്താവിനോടൊപ്പം ധർമ്മ മാർഗത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നവളാണ് സഹധർമ്മചാരിണി .*ഇവിടെയെല്ലാം നമുക്ക് ഭാര്യാ ഭർതൃ ബന്ധത്തിലെ തുല്യത കാണാം*.

വേദങ്ങളിൽ സ്ത്രീകളെ ക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകളെ ചുരുക്കിയെടുത്താൽ
സ്ത്രീകൾ ധൈര്യശാലികളാകണം,


വിശേഷ വിജ്ഞ്യാനമുള്ളവരാകണം ,
കീർത്തി സമ്പാദിക്കണം,
രഥമോടിക്കാനറിയണം,
തല്പരയെങ്കിൽ സേനയിൽ ഭാഗമാകാം
ബുദ്ധിമതികളാകണം,
സമൂഹ സുരക്ഷക്കും കുടുംബ സുരക്ഷക്കും കാരണമാകണം ,
സമ്പത്തും, ഐശ്വര്യവും, ഭക്ഷണവും പ്രാദാനം ചെയ്യുന്നവളാകണം തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ഒരു ജിജ്ഞ്യാസുവിനു വായിച്ചെടുക്കാൻ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകില്ല .

സത്യം ഇങ്ങനെയിരുന്നിട്ടു കൂടി ഭാരത ചരിത്രത്തിലെ ഇരുണ്ടകാലത്തെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് സ്ത്രീക്ക് വേദാധികാരമില്ല എന്ന് പറയുന്ന പുതുപണ്ഡിതരുടെ പാണ്ഡിത്യ നിലവാരത്തെ കുറിച്ചിനിയുമെന്തു പറയാൻ.

ഇനി സ്ത്രീ വിരുദ്ധനെന്നു കുപ്രസിദ്ധി നേടിയ മനു അവരെ കുറിച്ച് പറയുന്നതെന്തെന്ന് നോക്കാം .

നാം കേട്ടു പരിചയിച്ച സ്ത്രീ വിരുദ്ധനായ ഒരു മനുവിനെ അല്ല മനുസ്മൃതിയിൽ നമുക്ക് കാണാൻ സാധിക്കുക.

അതിഥിക്ക് ഭക്ഷണം നല്കുന്നതിനും മുൻപ് കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും , ഗർഭിണികൾക്കും, പുതുതായ് വിവാഹം കഴിഞ്ഞ യുവതികൾക്കും, ഭക്ഷണം നല്കണമെന്ന് പറയുന്ന മനു (3.114) . വാഹനത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരു പുരുഷൻ വൃദ്ധർക്കും, രോഗികൾക്കും, രാജാവിനും , ഭാരം ചുമക്കുന്നവനും, വരനും, സ്ത്രീകൾക്കും വഴിമാറി കൊടുക്കണമെന്ന് പറയുന്ന മനു ( 2.138) . സ്ത്രീകളെയും രത്നങ്ങളെയും അപഹരിക്കുന്നവന് വധ ശിക്ഷ നല്കണം എന്ന് പറയുന്ന മനു ( 8.323). സ്ത്രീകളെയും കുട്ടികളെയും വധിക്കുന്നവര്ക്ക് പരമാവധി ശിക്ഷ നല്കണമെന്ന് പറയുന്ന മനു. ( 9.232) . സ്ത്രീകളുടെ കണ്ണീരു വീഴുനിടം നശിച്ചു പോകുമെന്ന് പറയുന്ന മനു.. സകലർക്കുമുപരിയായി മാതാവിന് സ്ഥാനം നല്കണമെന്ന് പറയുന്ന മനു , സ്ത്രീകള് സന്തുഷ്ടകളായി വാഴുന്ന കുടുംബമേ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കൂ എന്ന് പറയുന്ന മനു . യോഗ്യരായ വരനെ ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ പുത്രിയെ വിവാഹം കഴിച്ചയക്ക്യരുത് എന്ന് പറയുന്ന മനു. സ്ത്രീക്ക് സ്വന്തമായി വരനെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അധികാരം നല്കുന്ന മനു. മകനൊപ്പം മകൾക്കും പിതാവിന്റെ സ്വത്തിൽ തുല്യാവകാശം നല്കുന്ന മനു, മാതാവിന്റെ സ്വത്തവകാശത്തിനു അർഹയായ് കരുതുന്നത് പുത്രിയെ മാത്രമാണ്. സ്ത്രീകളെ സുരക്ഷിതമാക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ച് പുരുഷന്മാരെ ഉപദേശിച്ച ശേഷം സ്വയം സംരക്ഷണത്തിന് പ്രാപ്തയല്ലാത്തിടത്തോളം അവൾ സുരക്ഷിതയല്ലെന്നു കൂടി പറഞ്ഞു വെക്കുന്ന മനുവിനെ നമുക്ക് പരിചയമില്ലാത്തത് നമ്മുടെ സംസ്കാരികാധപതനത്തെ കാണിക്കുന്നു..

സ്ത്രീകൾക്കനുകൂലമായി ഇതുപോലെ അനേകമനേകം നിയമാനുശാസനങ്ങൾ മനുവിന്റെതായി കാണാം ..*ഈ മനുവിനെ ചില സ്ത്രീ വിരുദ്ധ പ്രക്ഷിപ്ത ശ്ലോകങ്ങളിൽ നിന്നും വേർതിരിച്ചറിയുവാനുള്ള കഴിവ് ഓരോ ഭാരതീയനും നേടിയെടുക്കുക തന്നെ വേണം  .

മനുവിനെ സ്ത്രീ വിരുദ്ധനെന്നു മുദ്ര കുത്തിയതിലെ രാഷ്ട്രീയ ലാക്കും ഓരോ ഭാരതീയനും തിരിച്ചറിയെണ്ടതാണ്.

രാജാവിന് ലഭിച്ച ഭാഗ്യം

രാജാവിന് ലഭിച്ച ഭാഗ്യം


🕵
ഒരു രാജാവും അയാളുടെ വഴികാട്ടിയും👷🏻 കൂടി കാട്ടിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു ...🚶🏃🏿‍♀

യാത്രക്കിടെ   ദാഹം🍐 ശമിപ്പിക്കുവാൻ കരിക്ക് ചെത്തുമ്പോൾ 🖖 രാജാവിന്റെ വിരൽ  തുമ്പ്‌ അറ്റുപോയി I

വേദനകൊണ്ട് പുളയുന്ന😳😱 രാജാവിനോട് വഴികാട്ടി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു 😒😮

വിഷമിക്കേണ്ട പ്രഭോ എല്ലാം നല്ലതിനായിരി   ക്കും ....."

ആ ഉപദേശം രാജാവിന് തീരെ ദഹിച്ചിച്ചില്ല , ....
😳😳😳😳

കോപംകൊണ്ട് രാജാവ് വഴികാട്ടിയെ അടുത്തു കണ്ട   ഒരു പൊട്ടകിണറിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു ......
😬😬😬😬

അങ്ങിനെ ആ കൊടും വനത്തിൽ  തനിയെ  നടന്നു വഴി  തെറ്റിയ  രാജാവിനെ, നരബലിക്കു ആളിനെ തേടിയ  കുറെ  കാട്ടുമനുഷ്യർ പിടിച്ചുകെട്ടി തങ്ങളുടെ വാസ സ്ഥലത്തു കൊണ്ടുപോയി


താമസിയാതെ കാട്ടുമൂപ്പൻ വന്ന് രാജാവിനെ അടിമുടി പരിശോധിക്കുന്നതിനിടയിൽ രാജാവിന്റെ വിരൽ മുറിഞ്ഞത് മൂപ്പൻ കണ്ടു....



 വൈകല്യമുള്ള ഒരാളെ നരബലിക്ക് യോജിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ആ മനുഷ്യനെ പിടിച്ച  സ്ഥലത്തു തന്നെ തിരികെ വിടുവാൻ മൂപ്പൻ കൽപ്പിച്ചു ....


അപ്പോഴാണ് രാജാവിന്  വഴികാട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ ഓർമവന്നത്     രാജാവ് വേഗം പൊട്ടകിണറിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന്   വഴികാട്ടിയെ കരയ്ക്കു  കയറ്റി  ക്ഷമ ചോദിച്ചു.

😪😪😪😪😪

പക്ഷെ      വഴികാട്ടിയുടെ മറുപടി ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:

😍😍

ക്ഷമ ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല പ്രഭോ ...

ഒരു കണക്കിന് അങ്ങെന്നെ പൊട്ടകിണറിൽ തള്ളിയിട്ടത് നന്നായി , ഇല്ലേൽ അവർ നരബലിക്ക് വേണ്ടി എന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കുമായിരുന്നു ..
😂😂😂😂

ഈ കഥ നമുക്ക് വലിയൊരു ഗുണപാഠം നൽകുന്നുണ്ട്.

😀😉😊😊
നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ യാദൃശ്ചികം എന്നു  തോന്നുന്ന  എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും നിശ്ചയമായും ദൈവത്തിനു  ഒരു ഉദ്ദേശമുണ്ട്‌.  അതു നമുക്ക് ചിലപ്പോൾ അനുകൂലവും മറ്റു ചിലപ്പോൾ പ്രതികൂലവുമാകാം. ഏതു സന്ദർഭത്തിലും ദൈവത്തെ മനസുരുകി  സ്നേഹിക്കുമെങ്കിൽ ദൈവം അവയെ നമ്മുടെ ആത്യന്തികമായ നന്മയ്ക്കായി വ്യാപരിപ്പിക്കും.ഈ ചിന്ത നിങ്ങളുടെ മനസിനെ ആനന്ദഭരിതമാക്കട്ടെ. ഉള്ളം പ്രകാശപൂർണ്ണമാകട്ടെ

പാപ മോചനം

പാപ മോചനം

വിവേകാനന്ദന്റെ ഗുരുവായിരുന്ന രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസരെക്കുറിച്ച് കേട്ടിരിക്കുമല്ലോ ???

സ്വന്തം ഗ്രാമത്തിലെ നാട്ടുഭാഷയല്ലാതെ 
മറ്റൊരു ഭാഷയും അറിയില്ലായിരുന്നെങ്കിലും
അദ്ദേഹം ബോധോദയം ലഭിച്ചു,
മഹാനായ ഗുരുവായിത്തീർന്നു.

ഗ്രാമീണമായ ഭാഷയിൽ,
സാധാരണ മനുഷ്യരോട് ദൈവീകതയുടെ കാര്യങ്ങൾ
അദ്ദേഹം വിവരിച്ച്കൊടുത്തു.

വളരെ ലളിതമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസാര ശൈലി.

ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നിലെത്തിയ ഒരു വ്യക്തി
താൻ തന്റെ പാപം തീരാൻ ഗംഗാസ്നാനത്തിന്
പോകുന്ന കാര്യം അറിയിച്ച്,

ഇക്കാര്യത്തിൽ ശ്രീ രാമകൃഷ്ണന്റെ അഭിപ്രായം ചോദിച്ചു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉത്തരം വളരെ ലളിതമായിരുന്നു,

നിങ്ങൾ ഗംഗയിൽ കുളിക്കുമ്പോൾ
നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾ തീർച്ചയായും നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യപ്പെടും,

നിങ്ങൾ നിങ്ങളെ തന്നെ ഗംഗയിലേക്ക് മുക്കുമ്പോൾ
ആ പാപങ്ങൾ നിങ്ങളിൽനിന്ന് വേർപെടുകയും
അവ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഏതെങ്കിലും വൃക്ഷങ്ങളുടെ
ശിഖരങ്ങളിൽ കയറിയിരിക്കുകയും ചെയ്യും,

എന്നാൽ കുളികഴിഞ്ഞ് നിങ്ങൾ ഗംഗാനദിയിൽ നിന്ന്
 പുറത്ത് വന്നാൽ
അവ വീണ്ടും നിങ്ങളിലേക്ക് തന്നെ കയറും.

വളരെ ലളിതമായ മറുപടിയാണിത്,

എന്നാൽ ഏറെ ചിന്തനീയവും..

ഗംഗ പവിത്രയാണെന്നതിൽ സംശയമില്ല,

ഗംഗാസ്നാനം പാപം തീർക്കും എന്നതിലും.

പക്ഷേ ഇവിടെ ചോദ്യം മറ്റൊന്നാണ്.

ഗംഗ കാരണമായാണ് പാപങ്ങൾ നിങ്ങളിൽനിന്ന്

വേർപെടുന്നതെങ്കിൽ അവ വീണ്ടും

നിങ്ങളെ തേടി വരികതന്നെ ചെയ്യും,

മറിച്ച് നിങ്ങൾ ആത്മാർത്ഥമായി അതിനു ശ്രമിക്കുന്നു
എങ്കിൽ തീർച്ചയായും ഗംഗാസ്നാനം നിങ്ങളെ സഹായിക്കും,

നിങ്ങൾ പാപവിമോചിതനാകുകയും ചെയ്യും.

നിങ്ങൾ ചെയ്ത തെറ്റ് തിരിച്ചറിയുകയും
 പശ്ചാത്തപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ എല്ലാം വ്യർത്ഥ്മാണ്.

ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ

അന്യസ്ത്രീകളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നു ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ

വാല്മീകിയെന്ന മാമുനി പണ്ട് ലോകത്തിന് ആദികാവ്യം തന്നു. രാമന്റെയും സീതയുടെയും കഥ പറയുന്ന വെറും കാവ്യപുസ്തകമല്ല രാമായണം. അതിലെ ഓരോ സന്ദർഭവും സദാചാരത്തിന്റെ അമൃതബിന്ദുക്കളാണു ലോകത്തിനു നൽകുന്നത്. ഒരു സന്ദർഭം ഇങ്ങനെ:

രാവണൻ സീതയെ അപഹരിച്ചതിനു ശേഷം രാമലക്ഷ്മണന്മാർ സീതയെ അന്വേഷിച്ചു കാട്ടിലാകെ നടക്കുകയാണ്. അതിനിടെ സുഗ്രീവൻ, ഹനുമാൻ തുടങ്ങിയ വാനരനേതാക്കളെ കണ്ടുമുട്ടി. ഒരു സ്ത്രീയെ ഒരു രാക്ഷസൻ വിമാനത്തിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നതു താൻ കണ്ടെന്നു സുഗ്രീവൻ രാമനോടു പറഞ്ഞു. ഈ മലയുടെ മുകളിൽ തങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ ആ സ്ത്രീ അവരുടെ ആഭരണങ്ങൾ ഊരി താഴെയിട്ടു എന്നു പറഞ്ഞ് സുഗ്രീവൻ ആ ആഭരണങ്ങൾ രാമനു മുന്നിൽ വച്ചു. ആഭരണങ്ങൾ കണ്ടപാടേ സീതാവിരഹം കൊണ്ടുള്ള ദുഃഖം മൂലം രാമൻ ആകെ വിവശനായി. എന്നിട്ടു ലക്ഷ്മണനോടു പറഞ്ഞു: ‘ലക്ഷ്മണാ, ഈ ആഭരണങ്ങൾ സീതയുടേതു ന്നെയാണോ എന്നു പരിശോധിക്ക്’ എന്ന്.

അപ്പോൾ ലക്ഷ്മണൻ രാമനോടു പറയുകയാണ്: ‘‘നാഹം ജാനാമി കേയൂരേ നാഹം ജാനാമി കുണ്ഡലേ നൂപുരേ ത്വഭിജാനാമി നിത്യം പാദാഭിവന്ദനാത്’’ എന്ന്. ‘ജ്യേഷ്ഠ, ജ്യേഷ്ഠത്തിയമ്മ മാറിലണിയുന്ന ആഭരണങ്ങളും തോൾവളകളും കമ്മലുമൊന്നും എനിക്കു കണ്ടാൽ തിരിച്ചറിയില്ല. പക്ഷേ, ഈ പാദസരം എനിക്കു നന്നായി അറിയാം. എന്നും ആ കാൽക്കൽ നമസ്കരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ കാണുന്നവയാണല്ലോ അവ’ എന്നാണു ലക്ഷ്മണൻ രാമനോടു പറയുന്നത്. ഇന്നു വരെ ആ കാൽക്കലേക്കല്ലാതെ മറ്റെവിടേക്കും ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ടില്ല എന്നാണു ലക്ഷ്മണൻ പറഞ്ഞത്.

ഒരു സ്ത്രീയും ഭർതൃസഹോദരനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലെ ഉദാത്തമായ സദാചാരമൂല്യമാണു വാല്മീകി ലക്ഷ്മണന്റെ വാക്കുകളിലൂടെ നമുക്കു മുന്നിൽ വച്ചത്. സദാചാരസംസ്കാരത്തെ ഇത്രയും സുന്ദരമായി അവതരിപ്പിച്ച മാമുനിയുടെ  വാക്യം ഇന്നും ഏറെ പ്രസക്തമാണ്. അന്യസ്ത്രീകളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നു ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ.

രാമായണത്തിലെ അനശ്വര മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍

രാമായണത്തിലെ അനശ്വര മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍

അധാര്‍മികതയെ ചെറുക്കുക, ധാര്‍മികതയെ മുറുകെപ്പിടിക്കുക-ഇതാണ് രാമകഥയുടെ കാതല്‍. ദുഷ്ടശക്തികളെ നിഗ്രഹിച്ച് ധാര്‍മികതയുടെ ശാശ്വതവിജയം പ്രഘോഷിക്കാനാണ് രാമന്‍ അവതാരമെടുത്തത്.

രാമനില്‍നിന്ന് പുതിയ കാലത്തിനു പലതും പഠിക്കാനുണ്ട്. ഭരണകര്‍ത്താവെന്നനിലയില്‍ ജനാഭിപ്രായം മാനിക്കാന്‍ രാമന്‍ കാണിച്ച വ്യഗ്രത ഇതില്‍ പ്രധാനമാണ്. സീതയെക്കുറിച്ച് അപവാദം പ്രചരിച്ചപ്പോള്‍ അതില്‍ തെല്ലും വാസ്തവമില്ലെന്ന് രാമനു ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, സ്വന്തം ഇഷ്ടംപോലും രാജ്യതാത്പര്യത്തിനായി രാമന്‍ ബലികഴിച്ചു.
രാജാവായിരുന്ന രാമനു വിമര്‍ശകരുടെ വായടപ്പിക്കാമായിരുന്നു. നമ്മുടെ ജനാധിപത്യക്രമത്തില്‍ ഭരണകര്‍ത്താക്കള്‍ ജനാഭിപ്രായത്തിനു നല്‍കുന്ന പരിഗണനകൂടി ഇതോടു ചേര്‍ത്തുവെക്കണം.

മറ്റൊന്ന് രാമന്റെ പിതൃസ്നേഹവും അനുസരണയുമാണ്. ദശരഥന്റെ വാക്കുപാലിക്കേണ്ടത് മകനായ തന്റെ കടമയാണെന്ന് രാമന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. പിതാവിന്റെ ചെയ്തികളുടെ ന്യായാന്യായങ്ങള്‍ പരിശോധിക്കാനോ വിമര്‍ശിക്കാനോ ഈ സത്പുത്രന്‍ തയ്യാറാകുന്നില്ല. സ്വത്തിനെച്ചൊല്ലിയും മറ്റു നിസ്സാരകാര്യങ്ങളെച്ചൊല്ലിയും മാതാപിതാക്കളുമായി കലഹിക്കുന്നവര്‍ രാമന്റെ നിലപാടുകള്‍ ഓര്‍മിക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും.

ഈശ്വരന്‍ നല്കുന്ന വരങ്ങള്‍ ലോകനന്മയ്ക്കായി വിനിയോഗിക്കണം. രാവണനും കുംഭകര്‍ണനുമൊക്കെ ലഭിച്ച വരങ്ങള്‍ ദുരുപയോഗം ചെയ്തു. അത് അവരുടെ നാശത്തിനു കാരണമായി.

നന്മചെയ്യുകയും ധാര്‍മികത മുറുകെപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ മനുഷ്യന്‍ ഈശ്വരാംശത്താല്‍ നിറയും. ദുഷ്‌കൃത്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ അവനില്‍ രാക്ഷസഭാവമാകും വളരുക.

ഈശ്വരകടാക്ഷവും നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യവുമുണ്ടെങ്കില്‍ പ്രതിബന്ധങ്ങളുടെ വന്‍കടല്‍ തരണംചെയ്യാന്‍ മനുഷ്യനു കഴിയുമെന്നും രാമകഥ വെളിവാക്കുന്നു.

ഭഗവാൻ പൂന്താനത്തെ കൊള്ളക്കാരിൽനിന്നും രക്ഷിച്ച കഥ

വളരെ പ്രചാരമുള്ള ഐതിഹ്യമാണ് ഭഗവാൻ പൂന്താനത്തെ കൊള്ളക്കാരിൽനിന്നും രക്ഷിച്ച കഥ. മഹാകവി വള്ളത്തോൾ "ആ മോതിരം" എന്ന പേരിൽ ഒരു കവിതക്ക് വിഷയമാക്കിട്ടിട്ടുണ്ട്. വാർദ്ധക്യസഹജമായ ചില്ലറ അവശതകൾ ബാധിച്ചിട്ടും ഗുരുവായൂർ തിങ്കൾ തൊഴീൽ (മാസംതോറുമുള്ള ദർശനം) മുടക്കാൻ പൂന്താനത്തിനു മനസ്സ് വന്നില്ല. ഒരിക്കൽ അങ്ങാടിപ്പുറത്തുള്ള തന്റെ ഇല്ലത്തുനിന്നും പുറപ്പെട്ട് പൂന്താനം ഗുരുവായൂർക്ക് നടന്നു. സമയം സന്ധ്യ മയങ്ങാറായപ്പോഴാണ് പെരുമ്പിലാവ് പ്രദേശത്തെത്തിയത് അന്ന് അവിടം കുറ്റിക്കാടുകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു വിജന പ്രദേശമായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ആയുധധാരികളായ നാലുപേർ പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുമ്പിൽ ചാടി വീണത്. ഒരുത്തൻ ആ പാവത്തിന്റെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു. മറ്റവൻ ഭാണ്ഡം കരസ്ഥമാക്കി. ആകെ പരിഭ്രമിച്ചു അവശനായ പൂന്താനം കണ്ണടച്ചുകൊണ്ടു ഗുരുവായൂരപ്പനെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞു. "കരുണാമയനായ ഗുരുവായൂരപ്പാ! അവിടുത്തെ ഭക്തയായ ദ്രൗപദിയെ അപമാനത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിപ്പാൻ അങ്ങേക്ക് എന്ത് ധൃതിയായിരുന്നു.! നക്രഗ്രസ്തനായ ഗജേന്ദ്രനെ രക്ഷിക്കാനും അങ്ങ് അമാന്തിച്ചില്ല. സാധുവും വൃദ്ധനുമായ ഈ ഭക്തനെ ഈ കാട്ടാളന്മാർ ആക്രമിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും അങ്ങയുടെ ധൃതി എവിടെപ്പോയി !"
"യാത്വരാ ദ്രൗപതീത്രാണേ
യാത്വരാ ഗജരക്ഷണേ
മയ്യാർത്താ കരുണാസിന്ധോ
സാ ത്വരാ ക്വ ഗതാ ഹരേ!" എന്ന് വള്ളത്തോൾ
താമസമുണ്ടായില്ല. അതാ കുതിരയുടെ കുളമ്പടി കേൾക്കുന്നു. ഊരിപ്പിടിച്ച വാളുമായി പടനായകനായ മങ്ങാട്ടച്ചൻ ഒരു പച്ചക്കുതിരപ്പുറത്തു നിന്ന് താഴെ ചാടിയിറങ്ങുന്നു. ഭയഭീതരായ കള്ളന്മാർ എല്ലാം ഇട്ടേച്ചു പാലായനം ചെയ്യുന്നു. ധ്യാനത്തിൽ നിന്നും പതുക്കെ കണ്ണ് തുറന്ന പൂന്താനത്തിന്റെ മുമ്പിൽ കരവാളും കുനിഞ്ഞ ശിരസ്സുമായി മങ്ങാട്ടച്ചൻ നിൽക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. രണ്ടുകൈയ്യും പൊക്കി ആ ശുദ്ധഹൃദയൻ സാമൂതിരിപ്പാടിൻറെ സേനാനായകനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. സന്തോഷസൂചകമായി തന്റെ വിരലിൽ കിടന്നിരുന്ന മോതിരം ഊരിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേരെ നീട്ടി. ഒട്ടും മടി  കൂടാതെ മങ്ങാട്ടച്ചൻ അത് സ്വീകരിച്ചു് ചാട്ടുകുളം വരെ പൂന്താനത്തെ അനുഗമിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. "തിരുമേനീ, സൂക്ഷിക്കണേ അങ്ങേയ്ക്കു വയസ്സായി ഇനിമേൽ ഇല്ലാത്തിരുന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ഗുരുവായൂരപ്പനെ ഭജിച്ചാൽ മതി. അങ്ങുള്ളിടത്ത് ഗുരുവായൂരപ്പനും ഉണ്ടാകും". നന്ദിപൂർവ്വം പൂന്താനം മങ്ങാട്ടച്ചന് വിറ്റ നൽകി. കഷ്ടം ആർത്തത്രാണനത്തിനു മങ്ങാട്ടച്ചനെപ്പോലെ യോഗ്യനായ ഒരാൾ ഒരു ദരിദ്ര ബ്രാഹ്മണനിൽ നിന്നും പാരിതോഷികം വാങ്ങിയെന്നോ! മോശമായി എന്ന് തോന്നുന്നില്ലേ! അന്ന് രാത്രി ഗുരുവായൂർ മേൽശാന്തിക്ക് സ്വപ്നദർശനമുണ്ടായി. നാളെ പൂന്താനം തൊഴാൻ വരും. എന്റെ ബിംബത്തിന്മേൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോതിരം കാണും. അത് അദ്ദേഹത്തിന് കൊടുക്കണം. ഇന്നലെ അത് പൂന്താനം എനിക്ക് തന്നതാണ്. സ്വപ്നത്തിനുശേഷം മേൽശാന്തിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. നിർമ്മാല്യം തൊഴാനെത്തിയവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ പൂന്താനവുമുണ്ട്. സോപാനപ്പടിമേൽത്തന്നെ നിൽക്കുന്നു. മേൽശാന്തി ബിംബത്തിൽ നിന്നും മോതിരമൂരിക്കൊണ്ടു പ്രസാദത്തിന്റെ കൂടെ പൂന്താനത്തിന്റെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു. അത്ഭുതം കൊണ്ട് കണ്ണുമിഴിച്ച പൂന്താനത്തോനോട് മേൽശാന്തി ചോദിച്ചു.

 "ഈ മോതിരം അങ്ങ് ഇന്നലെ ഗുരുവായൂരപ്പന് കൊടുത്തത് തന്നെയല്ലേ!" ആനന്ദ ബാഷ്പത്താൽ പൂന്താനത്തിന് ഒന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹം ഉറക്കെ കരഞ്ഞു. ഗദ്ഗദകണ്ഠനായിക്കൊണ്ട് ഇത്രയും പറഞ്ഞു. "ഹേ ഗുരുവായൂരപ്പാ! ഈ എളിയവനുവേണ്ടി അങ്ങ് മങ്ങാട്ടച്ചനായി ഒരവതാരം കൂടി കൈക്കൊണ്ടു. പതിനൊന്നാമതായിട്ടുള്ള അവതാരം". അവിടെക്കൂടി നിന്നിരുന്ന ഭക്തജനങ്ങളോട് പൂന്താനം തലേന്നാളത്തെ സംഭവം വിവരിച്ചു പറഞ്ഞു. തൊഴുതുപുറത്തുവന്നപ്പോൾ മഞ്ജുളാലിന്റെ പരിസരത്തു കരിമുട്ടിപോലെ കറുത്ത ദീർഘകായരായ നാലുപേരെ കയറിട്ടുകൊണ്ടു വന്നിരിക്കുന്നു. ആളും ബഹളവും കണ്ട് അവിടെ ചെന്ന പൂന്താനം അവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവർ തലേന്ന് രാജഭടന്മാരുടെ വലയിൽ വീണതാണ്. ഉന്നതാധികാരിയോട് പൂന്താനം പറഞ്ഞു

"ഇവരെ എനിക്കറിയാം ബുദ്ധിയില്ലായ്മകൊണ്ടും ദാരിദ്രം കൊണ്ടും ഇവർ പാപങ്ങൾ ചെയ്യുന്നുവെന്നേയുള്ളൂ. ഗുരുവായൂരപ്പന്റെ നടക്കലെത്തിയ ഇവർ പാപവിമുക്തരായിക്കഴിഞ്ഞു. ഇവരെ വെറുതെ വിടാൻ അപേക്ഷയുണ്ട്".
ഭക്തോത്തമനായ ആ സുകൃതിയുടെ വാക്കു കേട്ട് ആ കൊള്ളക്കാരെ സ്വാതന്ത്രരാക്കി വിട്ടു. ആ മഹാശയന്റെ മുമ്പിൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു കൊണ്ട് അവർ മാപ്പിരന്നു. യഥാർത്ഥത്തിൽ അവർക്കു ആ സംഭവത്തിൽ മന:പരിവർത്തനം സംഭവിച്ചിരുന്നു. ശിഷ്ടജീവിതം അവർ ശ്രേഷ്ഠന്മാരായിത്തന്നെ ജീവിതം നയിച്ചു പൊന്നു എന്നാണ് ഐതിഹ്യം

             🌞ഓം നമോ നാരായണായ🌞

നാഗം പാട്ട് എന്ന അനുഷ്ഠാന നൃത്തം

നാഗം പാട്ട് എന്ന അനുഷ്ഠാന നൃത്തം

ഒരു പരമ്പരാഗത കലാ രൂപമാണ് നാഗംപാട്ട് അഥവാ സർപ്പം തുള്ളൽ എന്ന അനുഷ്ഠാന നൃത്തം.

പുള്ളുവർ എന്ന സമുദായക്കാരാണ് പുരാതന തറവാടുകളിലെ സർപ്പക്കാവുകളിൽ നാഗംപാട്ട് നടത്തിവരുന്നത്.

നാഗാരാധന നടത്തി ജീവിച്ചു കൊള്ളാൻ ബ്രഹ്മാവ് വരം കൊടുത്ത സമുദായക്കാരാണ് പുള്ളുവർ എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

നാഗങ്ങളെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുവാൻ വേണ്ടിയാണ് ഈ കലാരൂപം നാഗക്ഷേത്രങ്ങളിലും സർപ്പക്കാവുകളിലും, വീട്ടുമുറ്റത്തും നടത്താറുള്ളത്.

പുള്ളോർക്കുടം, വീണ, ഇലത്താളം എന്നിവ ഉപയോഗിച്ചാണ് പുള്ളുവർ നാഗസ്തുതികൾ പാടുന്നത്. ആദ്യകാലങ്ങളിൽ 41 ദിവസം വരെ നീണ്ടുനിന്നിരുന്ന ഈ കലാരൂപം ഇന്ന് 9 ദിവസത്തിനപ്പുറം പോകാറില്ല.

മണിപ്പന്തലിൽ വെച്ചാണ് നാഗപ്പാട്ട് നടത്തുന്നത്. കുരുത്തോല കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച ഈ മണിപ്പന്തലിനു നടുവിലായി സർപ്പത്തിന്റെ കളമെഴുതിയാണ് ഈ കലാരൂപം നടത്തിവരുന്നത്.

മണിപ്പന്തൽ ഭംഗി വരുത്തിയശേഷം കുരുത്തോലയും 4 ഭാഗത്തായി തൂക്കുവിളക്കും മറ്റു വിളക്കുകളും വെച്ചാണ് കളം വരക്കാൻ ആരംഭിക്കുക. നാഗങ്ങളുടെ രൂപമാണ് കളത്തിൽ വരയ്ക്കാറുള്ളത്.

മണിപ്പന്തലിന്റെ നടുവിൽ നിന്ന് കൃഷ്ണപ്പൊടി ഉപയോഗിച്ചാണ് കളമെഴുത്ത് ആരംഭിക്കുന്നത്. അരിപ്പൊടി, മഞ്ഞൾ പൊടി, മഞ്ഞളും ചുണ്ണാമ്പും ചേർത്തുണ്ടാക്കുന്ന ചുവപ്പ് പൊടി, ഉമി കരിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന ഉമിക്കരി, മഞ്ചാടി ഇലകൾ ഉണക്കി പൊടിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന പച്ചപ്പൊടി എന്നീ പഞ്ചവർണ്ണപ്പൊടിയാണ് കളമെഴുത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

നാഗങ്ങളെയും ദേവികളെയും വരക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ മുഴുവനാക്കിയെ നിറുത്താൻ പാടുകയുള്ളൂ എന്നാണ് വിശ്വാസം. വരച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ മുകളിൽ ചവിട്ടാൻ പാടില്ല.

ചിരട്ടയാണ് കളമെഴുത്തിനുള്ള ഉപകരണം. വരക്കുന്നതിന്റെ രീതി അനുസരിച്ച് ചിരട്ടയ്ക്കടിയിൽ തുളകളിട്ടാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

പുള്ളുവ ദമ്പതികളുടെ പാട്ടിനും വാദ്യോപകരണ സംഗീതത്തിനുമൊത്ത് പുള്ളുവപ്പിണിയാൾ സ്ത്രീ കളത്തിലെത്തി ഉറഞ്ഞാടും. സർപ്പങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രബല വിശ്വാസങ്ങളിൽ സർപ്പം തുള്ളലിന് അഭേദ്യമായ സ്ഥാനം തന്നെയുണ്ട്

നന്ദിപ്രതീക്ഷിച്ച് നാം ഒന്നിലും ഏര്‍പ്പെടരുത്

നന്ദിപ്രതീക്ഷിച്ച് നാം ഒന്നിലും ഏര്‍പ്പെടരുത്

കാര്യം കണ്ട് കഴിഞ്ഞാല്‍ കാണാത്ത മട്ടില്‍ പോകുന്നവരില്ലേ. എന്താണവരെക്കുറിച്ച് അഭിപ്രായം?

ചുട്ടുപഴുത്ത മണല്‍ പരപ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോഴാണ് അങ്ങകലെ ഒരു കൂറ്റന്‍ വൃക്ഷം കണ്ടത്. അയാള്‍ അതിയായ ആഹ്ലാദത്തോടെ മരചുവട്ടിലേക്ക് കുതിച്ചു.
മരച്ചുവട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ സ്വര്‍ഗം കിട്ടിയാലെന്നപോലെ തോന്നി. കുറച്ചുനേരം തണലേറ്റപ്പോള്‍ തല തണുത്തു. കുളിര്‍മ്മയുള്ള നിഴല്‍ ഉന്മേഷം പകര്‍ന്നു. അയാള്‍ ആ വൃക്ഷം ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കി. ആ വിജനപ്രദേശത്ത് ആ ഒരൊറ്റ വ്യക്ഷം മാത്രമേയുള്ളൂ. നന്നായി പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന വൃക്ഷം. ഇതില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ വെയ‌ിലേറ്റ് താന്‍ മരിച്ചു പോകുമായിരുന്നു. അയാള്‍ അതിന്റെ ശിഖരങ്ങളിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു. പൂവോ, കായോ, പഴമോ,യാതൊന്നും അതില്‍ കണ്ടില്ല.

"ഉം…കഷ്ടം… ഒരു പ്രയോജനവുമില്ലാത്ത വൃക്ഷം. ഒരു കായ്പോലും പിടിച്ചിട്ടില്ല. ഇതു കൊണ്ട് എന്തു ഗുണം…?"

"ഇത്ര നന്ദികേടരുത്" പെട്ടെന്ന് ഒരു സ്വരം. അത് വൃക്ഷത്തിന്റേതായിരുന്നു. എന്റെ തണലിലുരുന്നല്ലേ, നീ പറയുന്നത്. ഈ തണല്‍ നിന്റെ ജീവന്‍ രക്ഷിച്ചില്ലേ. എന്നിട്ടും എന്നെക്കൊണ്ട് ഒരു പ്രയോജനവുമില്ലെന്ന് പറയാന്‍ നിനക്കെങ്ങനെ തോന്നി?"

എപ്പോഴെങ്കിലും, എന്നെങ്കിലും, ആരുടെയെങ്കിലും ചെറിയ സഹായമെങ്കിലും നാം സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, ഒരിക്കലും അവരെ നിന്ദിച്ചു പറയരുത്. കൃതഘ്നത മഹാപാപം തന്നെ.

മറ്റുള്ളവര്‍ നമ്മോട് നന്ദികേട് കാണിച്ചേക്കാം. പക്ഷേ അങ്ങനെയാകരുത്. മാത്രമല്ല നന്ദിപ്രതീക്ഷിച്ച് നാം ഒന്നിലും ഏര്‍പ്പെടുകയുമരുത് നമുക്ക് ചെയ്യാവുന്ന കാര്യം ഇതാണ്.

പ്രശ്നോപനിഷത്ത്

പ്രശ്നോപനിഷത്ത്
🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀
ഭാരതീയദർശനത്തിലെ പ്രഖ്യാതരചനകളായ ഉപനിഷത്തുകളിൽ ഒന്നാണ് പ്രശ്നോപനിഷത്ത്. മാണ്ഡൂക്യം, മുണ്ഡകം എന്നീ ഉപനിഷത്തുകളെപ്പോലെ പ്രശ്നോപനിഷത്തും, അഥർവവേദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പത്തു മുഖ്യ ഉപനിഷത്തുകളിൽ ഒന്നാണിത്. പിപ്പലാദൻ എന്ന ഋഷിയോട് വിദ്യാർത്ഥികൾ ചോദിക്കുന്ന ആത്മവിദ്യയെ സംബന്ധിച്ച ചോദ്യങ്ങളും അവയ്ക്കുള്ള മറുപടിയുമാണ് ഉപനിഷത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം. പ്രശ്നങ്ങളുടെ ഉപനിഷത്തായതുകൊണ്ടാണ് ഇതിന് പ്രശ്നോപനിഷത്തെന്ന് പേരുണ്ടായത്.

പ്രശ്നോപനിഷത്തിന്റെ ഘടന താരതമ്യേന ലളിതമാണ്. ആറു വിദ്യാർത്ഥികൾ ഗുരുവിനെ സമീപിച്ച് ചോദിക്കുന്ന ആറുചോദ്യങ്ങളും അവയ്ക്കുള്ള മറുപടികളും ആയതു കൊണ്ട്, ഈ ഉപനിഷത്ത് "പ്രശ്നങ്ങൾ" എന്നറിയപ്പെടുന്ന ആറു ഖണ്ഡങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഒന്നിനു പിറകേ ഒന്നായി ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടവയാണ്. മുന്നോട്ടുപോകും തോറും ചോദ്യങ്ങൾ ആത്മവിദ്യയുടെ കൂടുതൽ ദുർഗ്രഹമായ തലങ്ങളെ സ്പർശിക്കുന്നു.

പ്രശ്നോപനിഷത്തിന്റെ തുടക്കം നാടകീയമാണ്. നാടകീയതയിൽ ഇതിനെ വെല്ലാൻ കഠോപനിഷത്ത് മാത്രമേയുള്ളു. ഭരദ്വാജനായ സുകേശൻ, ശൈബ്യനായ സത്യകാമൻ, സൂര്യവംശജനായ ഗാർഗ്യൻ, അശ്വലന്റെ മകനായ കൗസല്യൻ, വിദർഭയിലെ ഭാർഗവൻ, കൃത്യന്റെ മകൻ കബന്ധി എന്നിവർ ദൈവജ്ഞാനം അന്വേഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. അത് പകർന്നുതരാൻ കഴിയുന്നവൻ ഇദ്ദേഹമാണെന്നു പറഞ്ഞ് അവർ ഗുരു പിപ്പലാദനെ സമീപിച്ചു. തുടങ്ങും മുൻപ് ശുദ്ധിയിലും വിശ്വാസത്തിലും തപസ്സിലും ഒരു വർഷം തന്നോടൊപ്പം കഴിയാൻ ഗുരു അവരോടാവശ്യപ്പെട്ടു. അതിനു ശേഷം ചോദിക്കാനുള്ളതെല്ലാം ചോദിക്കാമെന്നും ഒന്നും മറച്ചുവയ്ക്കാതെ താൻ മറുപടി പറയാമെന്നും അദ്ദേഹം അവർക്ക് ഉറപ്പുകൊടുത്തു.

🔱 പ്രശ്നങ്ങളും മറുപടികളും‍
💧💧💧💧💧💧💧💧💧
ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, ആ ശിഷ്യന്മാർ ഗുരുവിനോടു ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങൾ ഇവയായിരുന്നു.

1.❓കബന്ധി: ഈ സൃഷ്ടികളൊക്കെ എവിടെനിന്ന് വന്നു?

സൃഷ്ടിയുടെ തുടക്കത്തിൽ പ്രജാപതിയുടെ തപസ്സിൽ നിന്ന് ജനിച്ച ധൃവപ്രകൃതികളായ പ്രാണനിൽ നിന്നും രയിൽ നിന്നും പ്രജകളൊക്കെ ഉത്ഭവിച്ചു എന്നും മറ്റുമാണ് പിപ്പലാദൻ ഇതിനു കൊടുത്ത മറുപടി.

2.❓ഭാർഗവൻ: ഏതൊക്കെ ദേവന്മാരാണ് ശരീരത്തെ താങ്ങി നിർത്തുന്നതും അതിൽ പ്രകടമാകുന്നതും? അവയിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായത് ഏതാണ്?

ആകാശം, വായു, അഗ്നി, ജലം, പൃഥ്വി, വാക്ക്, മനസ്സ്, കാഴ്ച, ശ്രവണം എന്നിവയാണ് ശരീരത്തെ താങ്ങി നിർത്തുന്ന ശക്തികളെന്നും എന്നാൽ ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ശക്തി പ്രാണനാണെന്നുമായിരുന്നു മറുപടി. തേനീച്ചകളുടെ രാജാവ് കൂടു വിട്ടുപോകുമ്പോൾ തേനീച്ചകളെല്ലാം പറന്നുപോകുന്നതുപോലെ, പ്രാണൻ ശരീരം വിടുമ്പോൾ മറ്റു ശക്തികളെല്ലാം വിട്ടുപോകുന്നു.

3.❓കൗസല്യൻ: പ്രാണന്റെ ഉറവിടം ഏതാണ്? എങ്ങനെ അത് ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയും, മരണസമയത്ത് വിട്ടുപോവുകയും ചെയ്യുന്നു? അകത്തും പുറത്തും ഉള്ളതിനെ അത് താങ്ങി നിർത്തുന്നതെങ്ങനെ?

പ്രാണൻ ആത്മാവിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്നെന്നും സാമ്രാട്ടുകൾ സാമന്തന്മാരുടെ സഹായത്തോടെ ഭരിക്കുന്നതുപോലെ പ്രാണൻ ശരീരത്തെ വിവിധശക്തികളെ ഉപകരണങ്ങളാക്കി ഭരിക്കുന്നെന്നും മറ്റുമായിരുന്നു ഇതിനുള്ള മറുപടി.

4.❓ഗാർഗ്യൻ: (ഒരാൾ)ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഉറങ്ങുന്നതും ഉണർച്ചയിൽ ഉണർന്നിരിക്കുന്നതും ആരാണ്? സ്വപ്നങ്ങൾ കാണുന്നതാരാണ്? സന്തുഷ്ടിയിൽ ആരാണ് സന്തോഷിക്കുന്നത്? ആരിലാണ് ഈ കഴിവുകളൊക്കെ കുടികൊള്ളുന്നത്?

സൂര്യാസ്തമയത്തിൽ സൂര്യരശ്മികളെല്ലാം സൂര്യബിംബത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ, മനസ്സിന്റെ അസ്തമയമായ ഉറക്കത്തിൽ ശക്തികളെല്ലാം മനസ്സിൽ ലയിച്ചുകഴിയുന്നു. ആ സമയത്തും എല്ലാത്തിനേയും നിയന്ത്രിക്കുന്ന പ്രാണൻ ഉണർന്നു കഴിയുന്നു. പക്ഷികൾ ചെക്കേറാൻ വാസവൃക്ഷത്തിലേയ്ക്ക് പോകുന്നതുപോലെ എല്ലാ ശക്തികളും ആത്മാവിനെ ആശ്രയിച്ചു കഴിയുന്നു എന്നൊക്കയാണ് ഇതിനു കൊടുത്ത മറുപടി.

5.❓സത്യകാമൻ: "ഓം" എന്ന അക്ഷരത്തിൽ ഉറച്ചവൻ, മരിക്കുമ്പോൾ ഏതു ലോകത്തിൽ എത്തിച്ചേരുന്നു?

ബ്രഹ്മത്തിന്റെ പ്രതീകമായ ഓംകാരത്തിലെ മാത്രകളെ വ്യത്യസ്തമായി കാണാതെ ഒന്നായി കണ്ട് ധ്യാനിക്കുന്നവൻ ബ്രഹ്മപദം പ്രാപിക്കുമെന്നാണ് മറുപടി.

6.❓സുകേശൻ: "പതിനാറു ശക്തികളുള്ള ആത്മാവിനെ അറിയാമോ" എന്ന് കോസലരാജകുമാരൻ ഹിരണ്യനാഭൻ എന്നോടു ചോദിച്ചു. നുണപറയുന്നവർ വേരോടെ ഉണങ്ങിപ്പോകുമെന്നതിനാൽ‍, എനിക്കറിയില്ലെന്നും, അറിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ അവന് പറഞ്ഞു കൊടുക്കുമായിരുന്നെന്നും ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അതു കേട്ട് അവൻ, ഒന്നും മിണ്ടാതെ രഥത്തിൽ‍ കയറിപ്പോയി. അതുകൊണ്ട്, ആത്മാവിനെക്കുറിച്ച് എനിക്കു പറഞ്ഞുതരുക

ആത്മാവിന്റെ ശക്തികളുടെയെല്ലാം ഉത്ഭവമായ ചൈതന്യം ശരീരത്തിൽ തന്നെയാണെന്നും നദികൾ സമുദ്രത്തിൽ ചെന്നു ലയിച്ച് അതിന്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നതുപോലെ എല്ലാശക്തികളും ആത്മചൈതന്യത്തിലേക്കൊഴുകി അതിൽ ലയിക്കുന്നുവെന്നുമായിരുന്നു ഇതിന് ഗുരു കൊടുത്ത മറുപടി.

ഉപനിഷത്തിന്റെ അന്ത്യം മനോഹരവും പുരാതന ഭാരതത്തിലെ ഗുരുശിഷ്യപരമ്പരയുടെ ആർജ്ജവവും ശക്തിയും വെളിപ്പെടുത്തുന്നതുമാണ്. ആറുചോദ്യങ്ങൾക്കും മറുപടി പറഞ്ഞ പിപ്പലാദൻ, പരമാത്മതത്ത്വത്തെക്കുറിച്ച് തനിക്കറിയാവുന്നത് ഇത്രമാത്രമാണെന്ന് പറഞ്ഞ് നിർത്തുന്നു. ശിഷ്യന്മാരാകട്ടെ ഗുരുവിനെ ആരാധിച്ച് അദ്ദേഹത്തേയും ഗുരുപരമ്പരയേയും ഇങ്ങനെ വാഴ്ത്തി:-

“ഞങ്ങളെ അജ്ഞതയുടെ അക്കരെ കടത്തി വിട്ട ഞങ്ങളുടെ പിതാവാണ് അങ്ങ്.
പരമഋഷികൾക്ക് നമസ്കാരം! പരമഋഷികൾക്ക് നമസ്കാരം!"

🕉അതിരാത്രം🕉

🕉അതിരാത്രം🕉

🙏🌹🌹🙏🙏🌹🌹🙏

ഹിന്ദു വേദിക ശ്രൗത പാരമ്പര്യത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന യാഗമാണ് അതിരാത്രം അല്ലെങ്കിൽ അതിരാത്രം അഗ്നിചയനം അല്ലെങ്കിൽ അഗ്നി.

ലോകത്തിലെ നിലനിൽക്കുന്നതിൽ ഏറ്റവും പുരാതനവും ദൈർഘ്യമേറിയതും ആയ ആനുഷ്ഠാനമാണ് അതിരാത്രം.

സോമയാഗത്തിന്റെ കൂടെയും അതിരാത്രം നടത്തും. കേരളത്തിലെ ചില ബ്രാഹ്മണ നമ്പൂതിരി കുടുംബങ്ങളിൽ മാത്രമെ ഈ പാരമ്പര്യം ഇന്ന് നിലവിലുള്ളു.

സോമയാഗം എന്നറിയപ്പെടുന്ന അഗ്നിസ്‌ഷ്‌ടോമവും, അഗ്നിചയനം എന്ന അതിരാത്രവുമാണ് നമ്പൂതിരിമാർ അനുഷ്ഠിക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ അനുഷ്ഠിക്കുന്ന സോമയാഗമാണ് നമ്പൂതിരിയെ സമ്പൂർണ്ണ ബ്രാഹ്മണനാക്കുന്നത്. ഇതിലും കഠിനമായ ചിട്ടകളുള്ള അനുഷ്ഠാനമാണ് അതിരാത്രം.

അതിരാത്രം 2011

അമേരിക്കയിലെ ഹാർവാർഡ്, ബർക്ക്‌ലി സർവകലാശാലകളും ഫിൻലാൻഡിലെ ഹെൽസിങ്കി സർവകലാശാലയും മുൻകൈയ്യെടുത്ത് 1975-ൽ തൃശൂർ ജില്ലയിലെ പാഞ്ഞാളിൽ അതിരാത്രം നടത്തിയിരുന്നു.

35 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 2011ഏപ്രിൽ 4 മുതൽ 15 വരെ അതിരാത്രം നടന്നു.

ഒറ്റപ്പാലം ആസ്ഥാനമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വർത്തതേ എന്ന ട്രസ്റ്റാണ് ഷൊർണ്ണൂരിൽ പാഞ്ഞാളിലുള്ള ലക്ഷ്മി നാരായണ ക്ഷേത്രത്തിനു സമീപം അതിരാത്രം നടത്തിയത്.

ശ്യേനചിതിയുടെ നിർമ്മാണം (പടുക്കൽ)
ഭൂമിശാസ്ത്രവിധി പ്രകാരമുള്ള വാസ്തു, സൂര്യനഭിമുഖമായ യാഗശാല, പണ്ഡിതരായ വൈദികശ്രേഷ്ഠന്മാരുടെ സാന്നിധ്യം എന്നിവ ഈ അതിരാത്രത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയാണ്. ആത്മീയ ശാരീരിക മാനസിക ഐക്യം, ശാന്തി, സമൃദ്ധി, ആത്യന്തികജ്‌ഞാനം എന്നിവ അതിരാത്രത്തിലൂടെ ലക്ഷ്യമിടുന്നു.

പതിനേഴ് വൈദികശ്രേഷ്ഠരാണ് അതിരാത്രത്തിന് ആവശ്യമുള്ളത്. 12 ദിവസം കൊണ്ടാണ് അതിരാത്രം പൂർത്തിയാവുക.

ഒന്നാം ദിവസം
മൂന്ന് വിശുദ്ധ അഗ്നികളും വഹിച്ച് യജമാനരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുരോഹിതരും യാഗശാലയിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു. പ്രധാനയാഗപാത്രം കളിമണ്ണ്് കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചതായിരിക്കും.

വായുദേവനുവേണ്ടി പ്രതീകാത്മകമായ ഒരു മൃഗബലിയും അന്ന് നടക്കും. അഞ്ച് പുരോഹിതരെ തിരഞ്ഞെടുത്താൽ അരണി കടഞ്ഞ് തീയുണ്ടാക്കും. യജമാനന് തലേക്കെട്ട് ധരിപ്പിക്കുന്നതാണ് അടുത്ത ചടങ്ങ്.

സ്വർണത്തിന്റെ മാർച്ചട്ടയും ദണ്ഡും നൽകി യജമാനന്റെ മുഷ്ടി അടയ്ക്കും. മന്ത്രങ്ങൾ ഉച്ചരിക്കാനല്ലാതെ അഗ്നി തീരും വരെ യജമാനൻ സംസാരിക്കാൻ പാടില്ല. കുളിക്കാനും പാടില്ല. അഗ്നി ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പ്രധാനപാത്രവും എടുത്ത് യജമാനൻ മൂന്ന് ചുവടുകൾ വെക്കും.

രണ്ടാം ദിവസം
കളിമണ്ണിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു പാത്രം ഉണ്ടാക്കും. പ്രധാന യാഗവേദിയുടേയും രൂപകൽപ്പന തയ്യാറാക്കും. ഇദ്രദേവനെ അഗ്നിയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ക്ഷണിക്കും. ഉഴുതനിലത്ത് വിത്തുകൾ വിതയ്ക്കുന്നതും ഒന്നാം ദിവസത്തെ പ്രധാനപാത്രം കുഴിച്ച് മൂടുന്നതും ആണ് മറ്റ് പ്രധാന ചടങ്ങുകൾ. പക്ഷിയുടെ ആകൃതിയുള്ള പ്രധാനവേദിയുടെ നിർമ്മാണവുമന്നു തന്നെ ആരംഭിക്കും.

അഞ്ചു മുതൽ ഏഴു ദിവസം വരെ പ്രഭാതത്തിലെ ആചാരങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഗവേദിയുടെ അടരുകൾ ഓരോന്ന് വീതം കെട്ടിയുയർത്തി തുടങ്ങും. സന്ധ്യക്കും വൈദിക ചടങ്ങുകൾ ഉണ്ട്.

ഏട്ടാം ദിവസം
ദൈനംദിന ചടങ്ങുകൾക്ക് ശേഷം അഞ്ചാമത്തെ അടർ കെട്ടിയുയർത്തും. ഇഷ്ടികകളെ പശുക്കളായിമാറ്റണമെന്ന്് യജമാനൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതാണ് പിന്നീട് നടക്കുന്നത്. രുദ്രദേവനുള്ള സമർപ്പണവുമുണ്ടാകും.

ഒൻപതാം ദിവസം
മുൻ പ്രക്രിയകളിൽ ഉപയോഗിച്ച വസ്തുവകകൾ ഒരു മനുഷ്യരൂപത്തിൽ യാഗശാലയിൽ നിരത്തും. പുതിയഗാർഹിക വേഡിയിൽ നിന്നുള്ള തീ പുതിയ യാഗശാലയിലേക്ക് പകരും. തുടർച്ചയായി ദീർഘനേരം നെയ്യും മറ്റു് ദ്രവ്യങ്ങളും അഗ്നിദേവന് സമർപ്പിക്കും. പ്രതീകാത്മക മൃഗബലി ഉണ്ടാകും.

പത്താം ദിവസം മുതൽ പന്ത്രണ്ടാം ദിവസം വരെയുള്ള ചടങ്ങുകൾ രണ്ട് ദിവസത്തേയും രാപ്പകലുകൾ മുഴുവൻ നീളും.

പത്താം ദിവസം
അന്ന് യജമാനനും ഏതാനും പുരോഹിതന്മാരും അഗ്നി സമർപ്പണങ്ങൾക്കായി യാഗവേദിയിലേക്ക് സർപ്പങ്ങളെപ്പോലെ ഇഴഞ്ഞ് ചെല്ലും. പല ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ ഒരേ സമയം നടക്കും. മന്ത്രോച്ചാരണം നടക്കുന്ന ഭാഗത്തെ സോമകുണ്ഡലങ്ങളിലും അഗ്നി ജ്വലിച്ച് തുടങ്ങും. പ്രതീകാത്മകമായി മൃഗങ്ങളെ ബലി നൽകും.

പന്ത്രണ്ടാം ദിവസം

യജമാനനും പത്നിയും അവഭൃതസ്നാനം നടത്തും. ഒരു ആടിനേയും പ്രതീകാത്മകമായി ബലി നൽകും. തന്റെ ഗൃഹത്തിൽ തിരിച്ചെത്തുന്ന യജമാനൻ മൂന്ന് അഗ്നി കൊളുത്തും. തുടർന്ന് രാവിലേയും വൈകീട്ടും ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അഗ്നിഹോത്രം നടത്താൻ യജമാനൻ ബാധ്യസ്ഥനാണെന്നാണ് വിശ്വാസം.

ഓരോ ദിവസത്തേയും ആചാരങ്ങൾക്ക് വ്യത്യാസമുണ്ട്. സോമലത, സോമലത പിഴിഞ്ഞ നീര്, പന്ത്രണ്ടിലേറേ തരം സസ്യങ്ങൾ എന്നിവയാണ് മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളിൽ അഗ്നിക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ട് മരക്കഷ്ണങ്ങൾ (അരണി) കടഞ്ഞാണ് അഗ്നി ഉണ്ടാക്കുന്നത്. ആധുനികഉപകരണങ്ങളോ ലോഹങ്ങളോ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല.

പുത്തില്ലത്ത് രാമാനുജൻ സോമയാജിപ്പാടാണ് അതിരാത്രത്തിന്റെ യജമാനൻ. ധൻയ പത്തിനാടിയാണ് യജമാന പത്നി. അദ്ധ്വര്യു എന്ന യജുർവേദചര്യയുടെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുന്നത് കാപ്ര കുടുംബമാണ്. ഋഗ്വേദ ഹോത്രം നരസ് കുടുംബവും സാമവേദത്തിന്റെ ഔദ്ഗാത്രം തോട്ടം നമ്പൂതിരിമാരും ഇപ്രാവശ്യം ഏറ്റെടുത്തു.

അതിരാത്രം എന്തിന്? ഐക്യം, സമാധാനം, സമൃദ്ധി, വിജ്ഞ്ജാനം എന്നിവയെല്ലാം ഭൂമിയിലുണ്ടാകാനാണ് അതിരാത്രം നടത്തുന്നത്.

അഗ്നിഹോമത്തിന്റെ പതിനൊന്നാം ദിവസം കുട്ടികളില്ലാത്ത ദമ്പതിമാർക്കും ഗർഭിണികൾക്കും സൗമ്യം എന്ന പ്രസാദം ലഭ്യമാക്കും. അനേകം ക്രിയകൾക്കുശേഷം അനവധി സവിശേഷ മന്ത്രങ്ങൾ ചൊല്ലി മന്ത്രമുഖരിതമാക്കിയശേഷം സാമവേദികളുടെ യജ്ഞായജ്ഞീയം എന്ന പ്രസിദ്ധ സാമസ്തുതിക്കുശേഷമാണ് സംയം തയ്യാറാക്കുന്നത്

🙏🌹🌹🙏🙏🌹🌹🙏

അന്യസ്ത്രീകളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നു ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ

അന്യസ്ത്രീകളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നു ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ

വാല്മീകിയെന്ന മാമുനി പണ്ട് ലോകത്തിന് ആദികാവ്യം തന്നു. രാമന്റെയും സീതയുടെയും കഥ പറയുന്ന വെറും കാവ്യപുസ്തകമല്ല രാമായണം. അതിലെ ഓരോ സന്ദർഭവും സദാചാരത്തിന്റെ അമൃതബിന്ദുക്കളാണു ലോകത്തിനു നൽകുന്നത്. ഒരു സന്ദർഭം ഇങ്ങനെ:

രാവണൻ സീതയെ അപഹരിച്ചതിനു ശേഷം രാമലക്ഷ്മണന്മാർ സീതയെ അന്വേഷിച്ചു കാട്ടിലാകെ നടക്കുകയാണ്. അതിനിടെ സുഗ്രീവൻ, ഹനുമാൻ തുടങ്ങിയ വാനരനേതാക്കളെ കണ്ടുമുട്ടി. ഒരു സ്ത്രീയെ ഒരു രാക്ഷസൻ വിമാനത്തിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നതു താൻ കണ്ടെന്നു സുഗ്രീവൻ രാമനോടു പറഞ്ഞു. ഈ മലയുടെ മുകളിൽ തങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ ആ സ്ത്രീ അവരുടെ ആഭരണങ്ങൾ ഊരി താഴെയിട്ടു എന്നു പറഞ്ഞ് സുഗ്രീവൻ ആ ആഭരണങ്ങൾ രാമനു മുന്നിൽ വച്ചു. ആഭരണങ്ങൾ കണ്ടപാടേ സീതാവിരഹം കൊണ്ടുള്ള ദുഃഖം മൂലം രാമൻ ആകെ വിവശനായി. എന്നിട്ടു ലക്ഷ്മണനോടു പറഞ്ഞു: ‘ലക്ഷ്മണാ, ഈ ആഭരണങ്ങൾ സീതയുടേതു ന്നെയാണോ എന്നു പരിശോധിക്ക്’ എന്ന്.

അപ്പോൾ ലക്ഷ്മണൻ രാമനോടു പറയുകയാണ്: ‘‘നാഹം ജാനാമി കേയൂരേ നാഹം ജാനാമി കുണ്ഡലേ നൂപുരേ ത്വഭിജാനാമി നിത്യം പാദാഭിവന്ദനാത്’’ എന്ന്. ‘ജ്യേഷ്ഠ, ജ്യേഷ്ഠത്തിയമ്മ മാറിലണിയുന്ന ആഭരണങ്ങളും തോൾവളകളും കമ്മലുമൊന്നും എനിക്കു കണ്ടാൽ തിരിച്ചറിയില്ല. പക്ഷേ, ഈ പാദസരം എനിക്കു നന്നായി അറിയാം. എന്നും ആ കാൽക്കൽ നമസ്കരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ കാണുന്നവയാണല്ലോ അവ’ എന്നാണു ലക്ഷ്മണൻ രാമനോടു പറയുന്നത്. ഇന്നു വരെ ആ കാൽക്കലേക്കല്ലാതെ മറ്റെവിടേക്കും ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ടില്ല എന്നാണു ലക്ഷ്മണൻ പറഞ്ഞത്.

ഒരു സ്ത്രീയും ഭർതൃസഹോദരനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലെ ഉദാത്തമായ സദാചാരമൂല്യമാണു വാല്മീകി ലക്ഷ്മണന്റെ വാക്കുകളിലൂടെ നമുക്കു മുന്നിൽ വച്ചത്. സദാചാരസംസ്കാരത്തെ ഇത്രയും സുന്ദരമായി അവതരിപ്പിച്ച മാമുനിയുടെ  വാക്യം ഇന്നും ഏറെ പ്രസക്തമാണ്. അന്യസ്ത്രീകളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നു ലക്ഷ്മണനിലൂടെയെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ലോകം പഠിക്കട്ടെ.

ലക്ഷ്മണ രേഖ

ലക്ഷ്മണ രേഖ

അഴകുള്ള മാനായി മാറി വന്ന മാരീചനെ കണ്ട് അകൃഷ്ടയായ സീത, മാനിനെ പിടിച്ചുകൊടുക്കുവാൻ തന്റെ പതിയായ ശ്രീരാമനോടാവശ്യപ്പെട്ടു. മാനിനെ പിടിക്കുവാൻ പോയ രാമൻ സീതയ്ക്ക് കാവലായി ലക്ഷമണനെ നിയോഗിച്ചിരുന്നു. ദൂരെയെത്തിയ മാരീചൻ രാമന്റെ ശബ്ദത്തിൽകരയുകയും, ഇതു കേട്ട സീത പരിഭ്രാന്തിപ്പെടുകയും സോദരന്റെ രക്ഷാർത്ഥം ചെന്നെത്തുവാൻ ലക്ഷ്മണനോടാവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. രാമന് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല എന്നറിഞ്ഞിരുന്ന ലക്ഷ്മണൻ ആദ്യം വിസമ്മതിക്കുകയും, ആശങ്കയാൽ പോകുവാൻ തുനിയുകയും ചെയ്തു. പോകുന്നതിനു മുൻപ് കുടിലുനു ചുറ്റും തന്റെ സിദ്ധിയാൽ ഒരു രേഖ വരയ്ക്കുകയും, ഈ രേഖകടന്ന് ആര് അകത്തുവരാൻ ശ്രമിച്ചാലും തത്ക്ഷണം മരിക്കും എന്നു സീതയോട് അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരു കാരണവശാലും ഈ രേഖ മറികടക്കരുതെന്നും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ ദേവിക്കാപത്തണയും എന്ന മുന്നറിയിപ്പും നൽകിയശേഷം രാമരക്ഷാർത്ഥം ലക്ഷ്മണൻ പോകുകയും ചെയ്തു. ഈ തക്കത്തിന് രാക്ഷസരാജാവായ രാവണൻ ഒരു മുനിയുടെ രൂപത്തിൽ എത്തുകയും അദ്ദേഹത്തെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനായി ലക്ഷമണന്റെ മുന്നറിയിപ്പവഗണിച്ച് രേഖ മറികടക്കുകയും, രാവണൻ സീതയെ അപഹരിച്ച് ലങ്കയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവുകയും ചെയ്തു എന്നാണ് രാമായണത്തിൽ.

ചെയ്യുന്നതിന്റെ പരിമിതിയായി സാധാരണ ജനങ്ങളിൽ ചിലർ ലക്ഷ്മണ രേഖ താണ്ടരുത് എന്ന് പറയാറുണ്ട്.

ശൂർപ്പണഖ

ശൂർപ്പണഖ

രാമായണകഥയിലെ രാക്ഷസരാജാവായ രാവണന്റെ സഹോദരിയാണ് ശൂർപ്പണഖ. ശൂർപ്പം (മുറം) പോലുള്ള നഖമുള്ളവൾ ആയതിനാൽ ശൂർപ്പണഖ എന്ന പേർ വന്നു.

വിശ്രവസ്സിനു കൈകസിയിൽ ജനിച്ച നാലു മക്കളിൽ മൂന്നാമത്തെ സന്താനമാണ് ശൂർപ്പണഖ. കൈകേയിയെപ്പൊലെ ഒരു വില്ലൻ കഥാപാത്രമായിട്ടാണ് വാല്മീകി രാമായണത്തിൽ ശൂർപ്പണഖ ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

സീതാപഹരണം നടത്താൻ രാവണനെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും അതുമൂലം ലങ്കായുദ്ധത്തിനും രാവണനിഗ്രഹത്തിനും ശ്രീരാമ ദൗത്യപൂർത്തീകരണത്തിനും ഹേതുവായവളായും ശൂർപ്പണഖ വീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

വാല്മീകി രാമായണത്തിൽ

രാമന്റെ വനവാസകാലം തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ ശൂർപ്പണഖ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.

കാട്ടിൽ വച്ച് രാമലക്ഷ്മണന്മാരെ സീതയോടൊപ്പം കാണാനിടയായ ശൂർപ്പണഖ രാമനിൽ അനുരക്തയാവുന്നു. രാമനോട് വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നടത്തിയെങ്കിലും, ഏകപത്നീവ്രതനായ രാമൻ തന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ വിശദീകരിച്ച് വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നിരസിക്കുന്നു. തുടർന്ന് സീതയെ ഉപേക്ഷിച്ചു തന്നെ വേൾക്കാൻ അവൾ രാമനോടഭ്യർത്ഥിക്കുന്നുവെങ്കിലും, രാമനാകട്ടെ അവളോട് ലക്ഷ്മണനെ സമീപിക്കാൻ പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നു. (ലക്ഷ്മണപത്നിയായ ഊർമ്മിള വനവാസക്കാലത്ത് ലക്ഷ്മണനു കൂട്ടിനില്ലായിരുന്നു). പക്ഷെ തന്റെ നിയോഗം ഇപ്പോൾ ജ്യേഷ്ഠസേവ മാത്രമാണന്നു ലക്ഷ്മണനും മറുപടി പറഞ്ഞ്, ശൂർപ്പണഖയുടെ അഭ്യർത്ഥന നിരസിക്കുന്നു. ജ്യേഷ്ഠാനുജന്മാർ തന്നെ പരിഹസിക്കുകയാണെന്നു മനസ്സിലാക്കാതെ ശൂർപ്പണഖ രാമനെയും ലക്ഷ്മണനേയും വീണ്ടും പലതവണ സമീപിക്കുന്നു.

അപ്പോഴും വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നിരസിക്കപ്പെട്ടതിൽ കുപിതയായി തന്റെ അഭീഷ്ടത്തിനു ഭംഗമായി നിൽക്കുന്ന സീതയെ ആക്രമിക്കാനായി പാഞ്ഞടുത്തപ്പോൾ രാമന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ലക്ഷ്മണൻ അവൾക്ക് അംഗച്ഛേദം വരുത്തുന്നു.

അപമാനിതയായ ശൂർപ്പണഖ പ്രതികാരബുദ്ധിയോടെ ആദ്യം തന്റെ കനിഷ്ഠസഹോദരനായ ഖരന്റെ സഹായം അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. തുടർന്നുണ്ടാകുന്ന വൻ യുദ്ധത്തിൽ ഖരനും സൈന്യവും നിഗ്രഹിക്കപ്പെടുന്നു. ഇതു കണ്ട ശൂർപ്പണഖ തന്റെ ജ്യേഷ്ഠസഹോദരനും രാക്ഷസരാജാവുമായ രാവണനെ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നു. സുന്ദരിയായ സീതയെ അപഹരിക്കാനും, രാമനെ വധിക്കാനും രാവണനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

ശൂർപ്പണഖാ വിവരണങ്ങൾ

വാല്മീകി രാമായണത്തിലെ ശൂർപ്പണഖ രാമന്റെ നേർവിപരീത ചിത്രമാണ്. രാമനെ യുവത്വ സുമുഖസുന്ദരനായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന വാല്മീകി ശൂർപ്പണഖയെ വിരൂപിയും കുടവയറത്തിയുമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നു.

രാമന്റെ സുന്ദരനയനങ്ങളും ഇടതൂർന്ന മുടിയും ഇമ്പമുള്ള ശബ്ദവുമെല്ലാം ശൂർപ്പണഖയുടെ കോങ്കണും , ചെമ്പിച്ചുണങ്ങിയ മുടിയും അരോചക ഭാഷണവുമായി വാല്മീകി വിരുദ്ധ താരതമ്യം നടത്തുന്നു.

രാമൻ സത്ചരിതനും ധർമ്മിഷ്ടനും ആകുന്നു അവളാകട്ടെ ദുഷ്ടയും വഞ്ചകിയും അപരിഷ്കൃതയും . ധർമ്മാധർമ്മ വിവേചനം വരച്ചുകാട്ടാനുപകരിക്കുന്ന മനോഹര വർണ്ണനമാണ് രാമശൂർപ്പണഖാ താരതമ്യം .

ശൂർപ്പണഖ ഇതര രാമായണങ്ങളിൽ

അദ്ധ്യാത്മ രാമായണം
മലയാളികൾ പ്രധാനമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന അദ്ധ്യാത്മരാമായണത്തിൽ ശൂർപ്പണഖയെ ഒരു മായാവിനിയായ നിശാചരിയായാണ് ചിത്രീകരിക്കുന്നത്.

കാമരൂപിണിയായ അവൾ, തറയിൽ പതിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ശ്രീരാമന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ കണ്ട് കൗതുകം പൂണ്ട് രാമാശ്രമത്തിനകത്തു കയറുന്നു. അവിടെ സുന്ദരനായ രാമനെ കണ്ട് വിമോഹിതയാകുകയും, വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. രാമൻ, തനിക്ക് ഭാര്യയായി സീത കൂടെത്തന്നെ ഉണ്ടെന്നും, തന്റെ സഹോദരൻ ലക്ഷ്മണനെ സമീപിക്കാനും പറയുന്നു. ലക്ഷ്മണനാകട്ടെ, താൻ രാമന്റെ ദാസൻ മാത്രമാണെന്നും, നീ ദാസിയാകാൻ തക്കവളല്ല എന്നും, രാമനോടു തന്നെ വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നടത്തുകയാണ് വേണ്ടതെന്നും പറയുന്നു. ഇങ്ങനെ ഒന്നുരണ്ടുപ്രാവശ്യം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പറഞ്ഞുവിട്ടപ്പോൾ കുപിതയായ ശൂർപ്പണഖ, തന്റെ മനോഹരമായ മായാരൂപം ഉപേക്ഷിച്ച് മലപോലെയുള്ള രാക്ഷസരൂപം സ്വീകരിച്ച് സീതയുടെ നേരെ അടുക്കുന്നു. അപ്പോൾ ലക്ഷ്മണൻ വാൾ ഊരി അവളുടെ ചെവിയും മൂക്കും മുലയും ഛേദിക്കുന്നു.

വാല്മീകി ശൂർപ്പണഖയെ വിരൂപിയാക്കുമ്പോൾ എഴുത്തച്ഛൻ സുന്ദരിയാക്കുന്നവളെ. അദ്ധ്യാത്മരാമായണം ആരണ്യകാണ്ഡത്തിലെ ശൂർപ്പണഖയുടെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടിയും തിരിച്ചുള്ള രാമന്റെ മറുചോദ്യവും ഇങ്ങനെയാണ്.

"സുന്ദരി! കേട്ടുകൊൾക ഞാനയോദ്ധ്യാധിപതി-
നന്ദനൻ ദാശരഥി രാമനെന്നല്ലോ നാമം.
എന്നുടെ ഭാര്യയിവൾ ജനകാത്മജാ സീത
ധന്യേ! മൽഭ്രാതാവായ ലക്ഷ്മണനിവനെടോ.
എന്നാലെന്തൊരു കാര്യം നിനക്കു മനോഹരേ!
നിന്നുടെ മനോഗതം ചൊല്ലുക മടിയാതെ."

കമ്പരാമായണം
വാല്മീകി രാമായണത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി വശ്യസുന്ദരിയായ ശൂർപ്പണകയെയാണ് കമ്പരാമായണത്തിൽ കാണാൻ സാധിക്കുക.

ജനിച്ചപ്പോൾതന്നെ സുന്ദരമിഴികളുണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ ആദ്യ പേർ മീനാക്ഷിയെന്നായിരുന്നു. വശീകരണ ചാതുര്യം സ്വതേ ഉണ്ടായിരുന്ന അവൾക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഏത് രൂപവും സ്വീകരിക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു കമ്പ രാമായണത്തിൽ.

മറ്റൊരു രാമായണ കഥയിൽ ശ്രീരാമനോടുള്ള പ്രേമമല്ല മറിച്ച് സ്വന്തം സഹോദരനായ രാവണനോടുള്ള പകയാണ് രാമനെ കരുവാക്കി രാവണനിഗ്രഹത്തിനുപയോഗിക്കാൻ ശൂർപ്പണഖയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.

അസുരനായ ദുഷ്ടബുദ്ധിയായിരുന്നു ശൂർപ്പണഖയുടെ ഭർത്താവ്. ദുഷ്ടബുദ്ധിയുടെ അധികാരമോഹം രാവണകോപം ക്ഷണിച്ചു വരുത്തി.

രാവണ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ദുഷ്ട്ബുദ്ധി വധിക്കപ്പെടുന്നു. വിധവയായ ശൂർപ്പണഖ ഭർത്തൃവധത്തിനു പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ഇറങ്ങി തിരിക്കുന്നതാണ് രാമായണകഥയുടെ ഈ അവതരണത്തിൽ.

ഈ കഥയിൽ രാമന്റെ ശക്തി തിരിച്ചറിഞ്ഞ ശൂർപ്പണഖ രാമനല്ലാതെ മറ്റാർക്കും രാവണനെ കൊല്ലാൻ സാധിക്കില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നു. തുടർന്നു രാമരാവണയുദ്ധത്തിനു കളമൊരുക്കുകയാണവൾ ചെയ്യുന്നത്.

കൈകേയിയും ശൂർപ്പണകയും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ രാമായണമോ രാമരാവണയുദ്ധം തന്നെയുമോ ഉണ്ടാവുമായിരുന്നില്ല എന്ന് വാല്മീകി തന്നെ അവ്യക്തമായി സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നത്രെ.

*മാപ്പിള രാമായണം *
മലബാറിൽ മുസ്ലീംങ്ങളുടെ ഇടയിൽ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന രാമായണകഥാസന്ദർഭങ്ങളുടെ കാവ്യാവിഷക്കാരമാണ് മാപ്പിള രാമായണം

മാപ്പീള രാമായണത്തിൽ ശൂർപ്പണഖ രാമനെ (ലാമനെ) ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നത് ഇങ്ങനെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു.

പൊന്നാരപൊന്നുമ്മ ബീവി ശൂർപ്പണഖാ
കിന്നാരകണ്ണിച്ചിയോതി ലാമനോട്
"ആരാ നിങ്ങള് വാല്യക്കാരാ പേരന്താടോ
കൂടെകാണുന്നോരാപ്പെണ്ണ് ബീടരാണോ
മക്കളില്ലേ കൂടെ മരുമക്കളില്ലേ
കൊക്കും പൂവും ചോന്ന പെണ്ണ് പെറ്റിട്ടില്ലേ"

തുടർന്നു ശൂർപ്പണഖ നടത്തുന്ന വിവാഹാഭ്യർത്ഥന രാമൻ നിരസിക്കുന്നു.

രാമന്റെ ഏകപത്നീവ്രതം ശൂർപ്പണഖ പൊളിക്കാൻ നോക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്
ആണിനു പെണ്ണ് നാലോ അഞ്ചോ വച്ചാലെന്താടോ
പെണ്ണിനങ്ങനെ പാടില്ലാ ശരീഅത്തില് നേമം.

തുടർന്നും നടക്കുന്ന സംഭാഷണങ്ങൾ തനി മാപ്പിള ശൈലിയിൽ കവി അവതരിപ്പിക്കുന്നു.
#ഭാരതീയചിന്തകൾ

ഐശ്വര്യത്തിനും രോഗശാന്തിക്കും നാഗാരാധന

ഐശ്വര്യത്തിനും രോഗശാന്തിക്കും നാഗാരാധന

നാഗാരാധന ഇന്ത്യയില്‍ പണ്ടുമുതല്‍ക്കേ നിലവിലുള്ളതാണ്. നാഗാരാധന ഒരു തരത്തില്‍ പ്രകൃത്യാരാധന കൂടിയാണ്. ഐശ്വര്യത്തിനും അഭിവൃദ്ധിക്കും വേണ്ടി ഭാരതീയര്‍ നാഗപൂജ നടത്തുന്നു. സന്താനമില്ലായ്മയ്ക്കും കുടുംബ ഛിദ്രത്തിനും ത്വക്ക് രോഗങ്ങള്‍ക്കും പരിഹാരമായും നാഗപൂജകളും വഴിപാടുകളും നടത്താറുണ്ട്.

കേരളത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട നാഗക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് ആലപ്പുഴയിലെ ഹരിപ്പാടിന് അടുത്തുള്ള മണ്ണാറശ്ശാല നാഗരാജാ ക്ഷേത്രം. ആദിമൂലം വെട്ടിക്കോട് ശ്രീനാഗരാജ സ്വാമി ക്ഷേത്രം. തൃശൂരിലെ മാളയ്ക്ക് അടുത്തുള്ള പാമ്പുമ്മേക്കാട്, കൊല്ലത്തെ തൃപ്പാര ക്ഷേത്രം, തിരുവനന്തപുരത്തെ അനന്തന്‍‌കാട് ക്ഷേത്രം, മഞ്ചേശ്വരത്തെ മദനേശ്വര ക്ഷേത്രം, കണ്ണൂരിലെ പെരളശ്ശേരി ക്ഷേത്രം, എറണാകുളത്തെ ആമേടമംഗലം, മാന്നാറിലെ പനയന്നാര്‍കാവ് തുടങ്ങി ഒട്ടേറെ നാഗക്ഷേത്രങ്ങളുണ്ട് കേരളത്തില്‍.

ഇത് കൂടാതെ മിക്കവാറും എല്ലാ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും ഉപദേവതയായി നാഗങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നുമുണ്ട്. നാഗരാജാവ്, നാഗയക്ഷി, നാഗ ദൈവങ്ങള്‍, സര്‍പ്പ ദൈവങ്ങള്‍ എന്നിങ്ങനെ പല തരത്തിലാണ് ആരാധന.

പ്രകൃതിയില്‍ നിന്ന് മനുഷ്യനുണ്ടാകുന്ന പല ദോഷങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ നാഗങ്ങള്‍ക്ക് കഴിയും എന്നൊരു വിശ്വാസമുള്ളതുകൊണ്ട് കേരളത്തിലെ പൂര്‍വികര്‍ നാഗ ദൈവങ്ങളെ കാവുകളില്‍ കുടിയിരുത്തി ആരാധിച്ചിരുന്നു.

നാഗം ദേവതയായുള്ള ആയില്യം നക്ഷത്രമാണ് നാഗപൂജയ്ക്ക് ഉത്തമമായി കരുതുന്നത്. ഇതില്‍ തന്നെ കന്നി, തുലാം മാസങ്ങളിലെ ആയില്യം വിശേഷമായി കരുതുന്നു. മണ്ണാറശ്ശാല, പാമ്പുമ്മേകാട്, വെട്ടിക്കോട് എന്നിവിടങ്ങളില്‍ ഈ ആയില്യങ്ങള്‍ വളരെ വിശേഷമാണ്.

കേരളം നാഗഭൂമിയാണെന്നാണ് വിശ്വാസം. സഹ്യപര്‍വ്വതത്തെ നാഗലോകത്തിന്‍റെ ഒരു അതിര്‍ത്തിയായി നാഗാനന്ദം തുടങ്ങിയ കൃതികളില്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്.

കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട നാഗരാജ ക്ഷേത്രം മണ്ണാറശ്ശാലയാണ്. ഖാണ്ഡവ ദഹനം നടന്ന് മണ്ണ് ആറിയ ശാലയാണ് മണ്ണാറശ്ശാലയായി മാറിയതെന്നാണ് ഒരു വിശ്വാസം.

സര്‍പ്പങ്ങളെ രക്ഷിക്കാനായി പ്രത്യേകമായി ഉണ്ടാക്കിയ കാവാണ് മണ്ണാറശ്ശാലയിലെ ക്ഷേത്രമായി മാറിയത്. സര്‍പ്പങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കാനായി ഒരു നമ്പൂതിരി കുടുംബത്തെ തൊട്ടടുത്ത് പാര്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

തുലാമാസത്തിലെ ആയില്യമാണ് ഇവിടത്തെ വിശേഷ ദിവസം. സര്‍പ്പപൂജയ്ക്കും സര്‍പ്പ പ്രീതിക്കുമായി ഒട്ടേറെ ഭക്തജനങ്ങള്‍ അന്നവിടെ വന്നുകൂടുന്നു. സന്താന ലാഭത്തിനായി മണ്ണാറശ്ശാലയില്‍ ഉരുളി കമിഴ്ത്തുന്നത് വിശേഷപ്പെട്ടൊരു വഴിപാടായി കരുതുന്നു.

സര്‍പ്പ ദോഷം കൊണ്ട് സന്താന ഭാഗ്യം ലഭിക്കാത്തവരാണ് ഉരുളി കമിഴ്ത്താറുള്ളത് എങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ വളരെക്കാലമായി സന്താനങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവാത്തവരും ഈ വഴിപാട് നടത്താറുണ്ട്. പലര്‍ക്കും ഇതുമൂലം ഉദ്ദിഷ്ട ഫലം ഉണ്ടായതായാണ് അനുഭവം.

തറവാട്ടിലെ മുതിര്‍ന്ന അംഗമായ സ്ത്രീയാണ് മണ്ണാറശ്ശാലയിലെ പ്രധാന പൂജാരിണി. ആയില്യം ഉത്സവവും നാഗപ്രീതിക്കുള്ള ചടങ്ങുകളും ഈ അമ്മയുടെ കാര്‍മ്മികത്വത്തിലാണ് നടക്കുന്നത്.

ജ്യോതിഷ പ്രകാരവും പുത്രഭാഗ്യമില്ലാത്തവര്‍ക്ക് നാഗപൂജയും നാഗിനി പൂജയും ഫലപ്രദമാണെന്ന് കാണുന്നു. സര്‍പ്പ ശ്രേഷ്ഠനായ വാസുകിയുടെ സഹോദരിയാണ് മാനസാ ദേവി. ഇവരെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതാണ് പുത്ര ലാഭത്തിന് ഉത്തമം.

------------ നവ നാഗങ്ങള്‍ -------------------

അനന്തന്‍, വാസുകി, ശേഷന്‍, പത്മനാഭന്‍, കമ്പലന്‍, ശംഖപാശന്‍, ധൃതരാഷ്ട്രര്‍, തക്ഷകന്‍, കാളിയന്‍ എന്നിവരെയാണ് നവ നാഗങ്ങളായി കരുതുന്നത്.

ഇവരെ സ്മരിച്ചാല്‍ വിഷഭയം ഉണ്ടാവില്ല. ഓരോ ദിവസത്തിനും ഓരോ നാഗമുണ്ട്.

ആ ദിവസങ്ങളില്‍ അവയെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതും നല്ലതാണെന്നാണ് വിശ്വാസം.

ഞായറാഴ്ച - അനന്തന്‍, തിങ്കളാഴ്ച - വാസുകി, ചൊവ്വാഴ്ച - തക്ഷകന്‍, ബുധനാഴ്ച - കാര്‍ക്കോടകന്‍, വ്യാഴാഴ്ച - പത്മന്‍, വെള്ളിയാഴ്ച - മഹാപത്മന്‍, ശനിയാഴ്ച - കാളിയനും ശംഖപാശന്‍.

ഹൈന്ദവ ദേവതമാരില്‍ സര്‍പ്പ ബന്ധമില്ലാത്തവര്‍ തീരെ ചുരുക്കമാണ്.

വിഷ്ണുവിന്‍റെ കിടക്കയാണ് അനന്തന്‍.

ശിവന്‍റെ കണ്ഠാലങ്കാരമാണ് വാസുകി.

ഗണപതിയുടെ അരപ്പട്ട നാഗമാണ്.

വിവിധ ദേവിമാര്‍ക്ക് ആഭരണമായും ആയുധമായും സര്‍പ്പങ്ങളുണ്ട്.

സര്‍പ്പ ശാപം ഏറ്റവും ഭീകരമാണെന്നാണ് ജ്യോതിഷമതം. രാഹു കേതുക്കളും ദോഷം ചെയ്യുന്നു. കാളസര്‍പ്പയോഗവും ജാതകത്തില്‍ ദോഷമുണ്ടാക്കുന്ന കാലമാണ്.

ഏഴഴകുള്ള രാമായണം

ശ്രീരാമ രാമ രാമ ശ്രീ രാമ ചന്ദ്ര ജയ
ശ്രീരാമ രാമ രാമാ ശ്രീ രാമ ഭദ്ര ജയ..’...
വീണ്ടുമൊരു രാമായണമാസം ആഗതമാവുന്നു...
കര്ക്കടമാസം മലയാളികള്ക്കു രാമായണമാസമാണ്. ഇനി തുഞ്ചന്റെ കിളിമകളെ ഭക്ത്യാദര പൂര്വ്വം കേള്ക്കുന്നതിനുള്ള സമയമാണ്. ഇനി വരാൻ പോകുന്നത് ..രാമായണത്തോണിയ
ിലേറിയുള്ള തീര്ത്ഥ യാത്രയ്ക്കു തുടക്കമിടുന്ന കാലം ആഗതമായി. മഴയും, ദാരിദ്രവും, ദുരിതവും നിറഞ്ഞ പഞ്ഞ കര്ക്കടകത്തിന്റെ അലകള് മുറിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോള് തുണയാവുന്നതു ഒളിമങ്ങാത്ത ശ്രീരാമചന്ദ്രസ്മരണ മാത്രം ... ഭക്തഗൃഹങ്ങളില് വിശുദ്ധിയുടെ ശോഭയാണ്. രാമകഥാമൃതം ഈണത്തില് നിറയുന്ന വേള. ഉമ്മറത്തിണ്ണകളില് കോസലവും മിഥിലയും പുനര്ജനിക്കുന്നു..
കർക്കിടകം 01 മുതൽ..
രാമകഥകൾ... നിങ്ങളുടെമുന്നി
ലോട്ട്.. ഇനിയുള്ള..നാളുകളിൽ ചുണ്ടുകളിൽ... രാമായണം... മുഴങ്ങട്ടെ....
ഏഴഴകുള്ള രാമായണം .. ഭാരതീയ ഇതിഹാസമായ രാമായണത്തിന് ഏഴഴകാണ്..
അതിനുള്ള കാരണങ്ങള് അനവധി...
1. ശ്രീരാമന് മഹാവിഷ്ണുവിന്റ
െ ഏഴാം അവതാരമാണ്.
2. 'രാമായണം' എന്ന വാക്ക് ഏഴ് അക്ഷരമാത്രയിലാണ്.... രാമായണത്തിന് ഏഴുകാണ്ഡങ്ങളാണ്.
3. രാമ-രാവണയുദ്ധം നടന്നത് ഏഴുദിവസമാണ്.
4. രാമന്റെ ജന്മനക്ഷത്രം ഏഴാം നക്ഷത്രമായ പുണര്തം ആണ്.
5. രാമന് സീതയെ ഉപേക്ഷിക്കുമ്പോള് സീത ഏഴുമാസം ഗര്ഭവതിയായിരുന്നു.
6. പ്രാര്ത്ഥനയോടെ പകുത്ത് ഏഴുവരിയും ഏഴ് അക്ഷരവുംതള്ളിയാണ് രാമായണം വായിക്കുന്നത്.
7 ഉത്തമപുരുഷനായ രാമന് 16 ഗുണങ്ങള്. (സംഖ്യാശാസ്ത്രപ
്രകാരം 1+6 =7 ആണ്.). രാമന് ഈരേഴു കൊല്ലമായിരുന്നു വനവാസം.(2 x 7=14).. രാമന് സൂര്യ വംശജന് ആണ്.
(സൂര്യന് ഏഴുകുതിരകളെ പൂട്ടിയ രഥത്തിലാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത് എന്നാണു വിശ്വാസം.......)
ഹിമാലയത്തെപ്പോലെയും സാഗരത്തെപ്പോലെയ
ും ആകാശത്തെപ്പോലെയ
ും അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു യാഥാര്ഥ്യമാണ് രാമായണം ... ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തിന്റ
െ സിരാവ്യൂഹങ്ങളിലൂടെ ഈ ഇതിഹാസം യുഗങ്ങളായി പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
രാമായണം നല്കുന്ന സന്ദേശം ഉള്ക്കൊണ്ടു ജീവിച്ചാല് കര്ക്കടകത്തിലെ ദുരിതങ്ങളില് നിന്നും മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ സമസ്തദുരിതങ്ങളില് നിന്നും മനസിനു മോചനം നേടുവാന് കഴിയും. ഓരോ ജീവന്റെയും മാര്ഗദര്ശിയാണു രാമായണം...
ശ്രീരാമചരിതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ആത്മതത്ത്വ(ജീവേശ്വരബന്ധം)ത്തെക
്കുറിച്ചു വിവരിക്കുന്നതിനാൽ അദ്ധ്യാത്മരാമായണം എന്നു പറയുന്നു. ഇഷ്ടദേവതയായ രാമന്റെ നാമം ആലപിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഗ്രന്ഥാരംഭം. മംഗളകരമായ ശ്രീശബ്ദംകൊണ്ടുളള പ്രാരംഭം, ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ നിർവിഘ്നപരിസമാപ്തിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
അദ്ധ്യാത്മരാമായണം (കിളിപ്പാട്ട്) ആറു പ്രധാനഭാഗങ്ങളായ
ി ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ശ്രീരാമന്റെ ജനനവും ബാല്യവും ബാലകാണ്ഡത്തിലും
, രാമന്റെ വനവാസത്തിലേയ്ക്കു നയിക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങൾ അയോദ്ധ്യാ കാണ്ഡത്തിലും, ആരണ്യകത്തിലെ ജീവിതവും സീതാപഹരണവും ആരണ്യകാണ്ഡത്തിലും, സുഗ്രീവാദി കളുമായുള്ള സൌഹൃദവും ബാലീനിഗ്രഹവും കിഷ്കിന്ദാ കാണ്ഡത്തിലും, ഹനുമാന്റെ ലങ്കാപ്രവേശവും ലങ്കാദഹനവും സുന്ദരകാണ്ഡത്തിലും, രാമൻ രാവണനെ ജയിക്കുന്നത് യുദ്ധകാണ്ഡത്തിലുമായി വർണ്ണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ഇതിനു ശേഷവും രാമായണ കഥ തുടരുന്നുണ്ട്, അതാണ് ഉത്തര രാമായണം.എന്നാല്‍ പൊതുവേ ആ കഥ ആരും വായിക്കാറില്ല, കാരണം വീടുകളിലിരുന്ന് അത് വായിക്കുന്നത് ദുഃഖം പ്രദാനം ചെയ്യുമെന്നാണ് സങ്കല്പ്പം. അതിനാല് തന്നെ യുദ്ധകാണ്ഡത്തിനൊടുവില് ശ്രീരാമപട്ടാഭിക്ഷേകം വായിച്ച ശേഷം, ഒരിക്കല് കൂടി ശ്രീരാമജനനം വായിച്ച് പാരായണം അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ് പതിവ്.
പഴയ തലമുറയില് രാമായണം പാരായണം ചെയ്യുന്നത് ഒഴിച്ചുകൂടാന് പറ്റാത്ത സംഗതിയായിരുന്നു. വിവാഹാവസരങ്ങളില
ും മരണശയ്യയ്ക്കു സമീപവും രാമായണം പകുത്തുവായിക്കല
ൊരു ചടങ്ങാണ്. പ്രത്യേക ചടങ്ങുകളില് താലത്തിനോടൊപ്പം രാമയണവും വെയ്ക്കുന്ന പതിവുണ്ടായിരുന്നു. രാമായണത്തിലെ എല്ലാ സ്തുതികളും നിത്യജപത്തിനുള്ള നാമങ്ങളാണ്. ദേശിയോദ്ഗ്രഥനത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവായിരുന്നു രാമായണം. രാമായണം എഴുതപ്പെടാത്തതോ, തര്ജ്ജമ ചെയ്യപ്പെടാത്തതോ ആയി ഒരൊറ്റഭാഷയും ഭാരതത്തിലില്ല. ആദ്യം പ്രൌഡഭാഷയായ സംസ്കൃതത്തിലൊതുങ്ങിനിന്ന രാമായണം ക്രമേണ എല്ലാ പ്രാദേശികഭാഷകളിലേക്കും ഭാഷാന്തരം ചെയ്യപ്പെടുകയുണ
്ടായി. രാമായണകഥയെ ഉപജീവിച്ചുകൊണ്ട് എണ്ണമറ്റ കലാരൂപങ്ങളുടലെടുത്തു. കഥയിലും കവിതയിലും ചിത്രത്തിലും ശില്പത്തിലുമൊക്കെയെന്ന പോലെ നൃത്തത്തിലും രാമായണകഥയ്ക്കുള്ള സ്ഥാനം അദ്വിതീയമാണ്. സീതാദേവിയുടെ ജന്മസ്ഥലം നേപ്പാളിലാണ്, രാവണവധം കഴിഞ്ഞുവരുന്ന രാമന് ഗംഗാനദിയിലെ വെള്ളംകൊണ്ട് രാമേശ്വരം ക്ഷേത്രത്തില് അഭിക്ഷേകം നടത്തുന്നുണ്ട്. ശബരിമലയില് ശ്രീരാമപാദവും ജടായു രാവണനെ എതിരിട്ട് മരണമടഞ്ഞ ജടായുമംഗലം ചടയമംഗലമെന്ന പേരിലിന്നുമുണ്ട്, ഉത്തര്പ്രദേശി
ലെ സരയൂനദി ഇന്നും നമുക്കു ദൃശ്യമാണ്. ലങ്കയിലേക്കുള്ള പാലം നിര്മ്മിച്ചതിന്റെ അവശിഷ്ടം നമുക്കിന്നും കാണാന് കഴിയുന്നു. വയനാട്ടില് ലവകുശന്മാര് ജനിച്ചു വളര്ന്ന സ്ഥലം പ്രസിദ്ധമാണ്.
ധര്മ്മപ്രബുദ്ധനായ ഒരു ഭരണാധികാരി ഭരിക്കുന്ന രാജ്യമാണ് 'രാമരാജ്യം'. 'യഥാ രാജ: തഥാ പ്രജ:'(രാജാവെങ്
ങനെയാണോ അതുപോലെത്തന്നെ പ്രജകളും) എന്നതാണു രാമരാജ്യതത്ത്വം. രാജാവ് ധര്മിഷ്ഠനും നല്ലവനുമായാല് ജനങ്ങളും അങ്ങനെ ആയിമാറിക്കൊള്ളും. പ്രജകള് രാജാവിന്റേയും രാജാവ് പ്രജകളുടേയും ക്ഷേമതല്പരരായിരിക്കും. വാല്മീകിയുടെ തന്നെ വാക്കുകളില് 'എവിടെ കാമമോഹിതരില്ലയോ, എവിടെ വിദ്യാവിഹീനരില്
ലയോ, എവിടെ ക്രൂരബുദ്ധികളില
്ലയോ, എവിടെ ഈശ്വരനിന്ദകരില്ലയോ അവിടെയാണ് രാമരാജ്യം. ഇതു രാമായണ സന്ദേശം ആണ്.

താടകയും മാരീചനും അഹല്യയും

ബാലകാണ്ഡം : താടകയും മാരീചനും അഹല്യയും 
===============================
വിശ്വാമിത്രനും രാമനും ലക്ഷ്മണനും വനയാത്ര തുടങ്ങി. അവര്‍ താടകാവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചു. പണ്ട് കാമവെറിപൂണ്ട് അഗസ്ത്യമുനിയെ സമീപിച്ച താടകയെ അഗസ്ത്യന്‍ ശപിച്ചു വിരൂപിയും ഭയാവഹവുമായ മനുഷ്യമാംസം ഭക്ഷിക്കുന്ന രാക്ഷസിയാക്കി മാറ്റിയിരുന്നു . രാക്ഷസിയായ താടക വിഹരിക്കുന്ന താടകാവനത്തില്‍ എത്തിയ രാമന്‍ താടകയെ വധിച്ചു രാമന്‍ താടകാവനം ശാപമുക്തമാക്കി.
സിദ്ധാശ്രമത്തില്‍ എത്തിയ ശ്രീരാമന്‍ മാരീചന്‍ എന്ന രക്ഷസനില്‍ നിന്നും ആശ്രമവാസികളെ രക്ഷിച്ചു. സുബാഹു എന്ന രാക്ഷസനെ നിഗ്രഹിച്ചു.
വിശ്വാമിത്ര മഹര്‍ഷി മിഥിലയിലേക്ക് രാമാലക്ഷ്മണന്‍മാരെ നയിച്ചു. മിഥിലയിലേക്കുള്ള യാത്രാ മദ്ധ്യേ ഗൗതമാശ്രെമത്തില്‍ എത്തിയ രാമന്‍ ഗൗതമന്‍റെ ശാപത്തിനിരയായി ശിലയായി തീര്‍ന്ന അഹല്യക്ക് ശാപമോക്ഷമേകി.
ജനകമഹാരാജാവിന്‍റെ മിഥിലപുരിയിലെ യജ്ഞശാലയില്‍ വിശ്വാമിത്രരാമലക്ഷ്മണന്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ആചാരപൂര്‍വം ജനകന്‍ അവരെ സ്വീകരിച്ചു.

രാമായണത്തിലെ ബാലകാണ്ഡത്തില്‍ ശാപമുക്തയാകുന്ന അഹല്യ
==========================================

സൃഷ്ടികര്‍ത്താവായ ബ്രഹ്മാവ് അതീവസുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീരത്നത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു. "അഹല്യ" എന്നു പേരിട്ടു വിളിച്ചു. (അഹല്യ പുരൂവംശത്തിലെ പ്രസിദ്ധനായ പഞ്ചാശ്വര മഹാരാജാവിന്‍റെ മകളാണെന്നും പുരാണങ്ങളില്‍ പറയുന്നു).

മഹാതപസ്വിയും ഉത്തമനുമായ ഗൗതമ മഹര്‍ഷിയുടെ ഭാര്യയായ അഹല്യ സന്തോഷപൂര്‍വ്വം ആശ്രമത്തില്‍ ജീവിച്ചുപോന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഇന്ദ്രന്‍ സുന്ദരിയായ അഹല്യയെ കാണാനിടയായി. അഹല്യയുടെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ മോഹമുദിച്ച ഇന്ദ്രന്‍ തന്‍റെ മായാജാലത്താല്‍ ഒരു രാത്രി ഗൗതമമഹര്‍ഷിയുടെ ആശ്രമം പ്രഭാതവലയംമാക്കി മാറ്റി. പ്രഭാതപൂജയ്ക്കായി ആശ്രമം വിട്ടിറങ്ങിയ ഗൗതമമഹര്‍ഷിയുടെ രൂപത്തില്‍ ഇന്ദ്രന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ കയറിപറ്റി. പ്രഭാതത്തില്‍ പുറത്തുപോയ ഭര്‍ത്താവ് തിരികെ വന്നതെന്തിനെന്ന ചോദ്യഭാവേന അഹല്യ ഗൗതമവേഷത്തില്‍ എത്തിയ ഇന്ദ്രനെ നോക്കി. തന്‍റെ മോഹവലയത്തില്‍ വീണുപോയ അഹല്യയെ ഇന്ദ്രന്‍ രമിച്ചു എന്നു പറയുന്നതാകും ഉചിതം.

ഇതേ സമയം ഗംഗാ നദിയില്‍ പ്രഭാതസ്നാനത്തിനായി എത്തിയ ഗൗതമന്‍ പ്രഭാതം ഒരു മായയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും താന്‍ കബളിപ്പിക്കപെട്ടു എന്നറിഞ്ഞ ഗൗതമന്‍ ആശ്രമത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്നു.

ആശ്രമത്തില്‍ എത്തിയ ഗൗതമന്‍ കള്ളവേഷംപൂണ്ട് തന്‍റെ ഭാര്യയെ രമിച്ച ഇന്ദ്രനെ ശപിച്ചു. "കാമാര്‍ത്തനും വഞ്ചകനും ആയ നീ ഷണ്ണ്ടനും ദേഹം നിറയെ ആയിരം ലിംഗങ്ങളും ഉള്ളവനായി നടക്കാന്‍ ഇടവരട്ടെ..."

താന്‍ ചെയ്തതിനു മാപ്പിരന്നും ശാപമോക്ഷവും ആരാഞ്ഞ ഇന്ദ്രനോട് ഗൗതമന്‍ പറഞ്ഞു. "നര്‍ത്തകി തിലോത്തമയെ കാണുന്നമാത്രയില്‍ നിനക്ക് ശാപമോക്ഷം ലഭിക്കും" (ബ്രഹ്മാവിന്റെ പൌത്രനായ കശ്യപന് പ്രാധ എന്ന ഭാര്യയില്‍ ജനിച്ച പുത്രിയാണ് തിലോത്തമ.)

ഇതെല്ലാം കണ്ടു താന്‍ വഞ്ചിക്കപെട്ടു എന്നറിഞ്ഞ അഹല്യ. ഗൌതമാനോട് മാപ്പ് ചോദിച്ചു. മഹാതാപസിയായ ഗൗതമന്‍ കോപത്താല്‍ അഹല്യെയും ശപിച്ചു.

"അറിഞ്ഞു കൊണ്ടല്ലെങ്കിലും , ഭര്‍ത്താവിനെ അറിയാത്ത നീ ശിലയായി തീരട്ടെ". അഹല്യയോടു അലിവ് തോന്നിയ ഗൗതമന്‍ ശാപമോക്ഷവും അരുള്‍ ചെയ്തു. "ശ്രീരാമപാദം സ്പര്‍ശിക്കുന്ന മാത്രയില്‍ നിനക്ക് ശാപമുക്തി ലഭിക്കും."

ഗൗതമന്‍ ആ ആശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ച് തപസിനായി പുറപ്പെട്ടു.

കാലങ്ങളോളം മഴയും വെയിലും മഞ്ഞുമേറ്റു അഹല്യ ശിലയായി കിടന്നു.

അഹല്യ എന്നാല്‍ 'ഉഴുതാത്ത നിലം' അല്ലെങ്കില്‍ 'ഉപയോഗശൂന്യമായ നിലം' എന്നര്‍ത്ഥം.

ശ്രീരാമ-ലക്ഷ്മണ വിശ്വാമിത്രന്മാരുടെ മിഥിലയാത്ര കാടും കല്ലും മൂടികിടന്ന ഗൗതമാശ്രമത്തില്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നു. ശ്രീരാമപാദ സ്പര്‍ശത്തിനായി വര്‍ഷങ്ങളോളം ശിലയായി കിടന്ന അഹല്യക്ക് ശ്രീരാമപാദസ്പര്‍ശത്താല്‍ മോക്ഷം ലഭിച്ചു. ശാപമോക്ഷം നല്‍കിയ ശ്രീരാമന്‍ അഹല്യയെ ഗൗതമമഹര്‍ഷിക്ക് തിരകെ നല്‍കി അനുഗ്രഹിച്ചു. — 

മാപ്പിള രാമായണം

മാപ്പിള രാമായണം
----------------------------------------------
ഒരു കലയെ ഒരു സംസ്കൃതി എങ്ങിനെ ഉള്‍കൊള്ളുകയും സ്വാംശീകരിക്കയും ചെയ്തു എന്നതിന് തെളിവാണ് മാപ്പിളരാമായണം.

ശീലങ്ക, ഭൂട്ടാന്‍, തായ്ലാന്റ്, നേപ്പാള്‍, മലേഷ്യ, ഫിലിപ്പന്‍സ്‌, ബര്‍മ്മ , ചൈന എന്നീ രാജ്യങ്ങളില്‍ രാമായണംപ്രചാരത്തിലുണ്ട്. ഇന്ത്യയില്‍ പ്രചരിക്കുന്ന രാമായണ കഥയില്‍ നിന്നും തുലോം വ്യത്യസ്തമാണ് അവിടങ്ങളിലെ രാമായണ കഥ.

കര്‍ത്താവ് ആരെന്നോ രചനാകാലം ഏതെന്നോ വ്യകതമായി അറിയില്ലെങ്കിലും മാപ്പിള രാമായണം ഒരു മലബാർ കലാരൂപമായാണ് നിലവിൽ വന്നതും നിലനിൽക്കുന്നതും. മലബാർ മുസ്ലീങ്ങളുടെ ഇടയിൽ മാത്രം പ്രചാരത്തിലുള്ള പദാവലികൾ കൊണ്ടും ശൈലികൾ കൊണ്ടും മാപ്പിളരാമായണം ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കുന്നു. വാമൊഴിയായി മാത്രം നിലനിന്നുവന്നിരുന്ന മാപ്പിള രാമായണം ലിഖിത രൂപത്തിൽ സമാഹരിക്കപ്പെട്ടത് ഈ അടുത്ത കാലത്തുമാത്രമാണ്. നിരവധി വേദികളിൽ മാപ്പിള രാമായണം ചൊല്ലി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്ന, ടി.എച്ച്. കുഞ്ഞിരാമൻ നമ്പ്യാരാണ് പ്രസിദ്ധീകൃതമായ ഏകസമാഹാരത്തിന്റെ സമ്പാദകൻ.

ശ്രീരാമന്റെ ജനനം, സീതാസ്വയംവരം, പട്ടാഭിഷേകം തുടങ്ങിയ രാമകഥാ സന്ദർഭങ്ങളാണ് മാപ്പിള രാമായണത്തിന്റെ ഇതിവൃത്തം. രാമൻ ഇതില്‍ ലാമനാണ്. ദശരഥൻ ബാപ്പയും ( പിതാവ് ). രാമൻ സീതയെ ( കുഞ്ഞുകുട്ടി തങ്കമോള് ) നിക്കാഹ് ( വിവാഹം ) ചെയ്ത് ബീടർ ( ഭാര്യ ) ആക്കുന്നു. എളോമ്മ ആയ കൈകേയിയുടെ വാക്കുകേട്ടിട്ട് "ലാമനെ പതിനാലുകൊല്ലം കാട്ടിലാക്കിയ"യതുമൊക്കെ പാട്ടിലുണ്ട്. കൂടാതെ ശൂർപ്പണഖയുടെ പ്രണയാഭ്യർഥനയും രാമന്റെ തിരസ്ക്കരണവും, രാവണൻ സീതയിൽ വശ്യനാവുന്നതും മൊഞ്ചും ഖൽബും ചേർത്ത് കവി അവതരിപ്പിക്കുന്നതാണ് മാപ്പിള രാമായണത്തിന്റെ ശൈലി.

മാപ്പിള രാമായണം
-------------------------------
ലാമ ലാമ ലാമ ലാമാ ലാമ ലാമ ലാമാ……
ലാമ ലാമ ലാമ ലാമാ ലാമ ലാമ ലാമാ…...
പണ്ട് താടിക്കാരനൌലി പാടി വന്നൊരു പാട്ട്
കണ്ടതല്ലേ നമ്മളീ ലാമായണം കഥപ്പാട്ട്
കർക്കിടകം കാത്തുകാത്ത് കുത്തിരിക്കും പാട്ട്
കാതുരണ്ടിലും കൈവിരലിട്ടോരി കൂട്ടും പാട്ട്
(ലാമ ലാമാ……)
മൂന്നു പെണ്ണിനെ ദശരഥൻ നിക്കാഹ് ചെയ്ത പാട്ട്
അമ്മികുമ്മായം മറിഞ്ഞും മക്കളില്ലാ പാട്ട്
പായസം കുടിച്ചു മൂന്നും നാലുപെറ്റ പാട്ട്
നാലിലും മുത്തുള്ള ലാമൻ ചേലുകൂട്ടും പാട്ട്
(ലാമ ലാമാ……)
നഞ്ഞുനക്കിയ പടച്ചോന്റെ വില്ലൊടിച്ച പാട്ട്
കുഞ്ഞുകുട്ടിത്തങ്കമോളെ കൈപിടിച്ച പാട്ട്
ഹാലിളകി താടിലാമൻ വഴി തടഞ്ഞ പാട്ട്
ഹാല് മാറ്റീട്ടന്നു ലാമൻ നാട്ടിലെത്തിയ പാട്ട്
(ലാമ ലാമാ……)
രണ്ട് നാള് മുമ്പറിഞ്ഞ് നമ്മള് സ്വകാര്യം
കുണ്ടകാഞ്ഞ ലാമനോരോ പെണ്ണ് വെച്ച കാര്യം
ചത്ത പയ്യിന്റാല നോക്കി കുത്തിരുന്നിട്ടെന്താ?
കുത്തടങ്ങീട്ടൊത്ത പയ്യിനെ മാറ്റി വാങ്ങി പോറ്റ്
(ലാമ ലാമാ……)

ഇതിങ്ങനെ തുടരുന്നു………

*രാമായണം*:*പത്ത് ചോദ്യവും,​ ഉത്തരവും*

*രാമായണം*:*പത്ത് ചോദ്യവും,​ ഉത്തരവും*

1. പുരാണോതിഹാസങ്ങളില്‍ നിന്നും ധാരാളം താപസന്മാരെക്കുറിച്ചും ഋഷിമാരെക്കുറിച്ചും നാം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട് ആരാണ് ആദ്യ താപസന്‍?
2. വ്യാസഭഗവാന്റെ ശോകമകറ്റാന്‍ ശ്രീമത് ഭാഗവതം രചിക്കാന്‍ നാരദ മഹര്‍ഷി പ്രചോദനം കൊടുത്തു. അതുപോലെ വാത്മീകി മഹര്‍ഷിയുടെ ശോകമകറ്റാന്‍ നാരദമഹര്‍ഷി തന്നെ രാമായണം ഉപദേശിച്ചു. എന്തായിരുന്നു വാത്മീകിയുടെ ശോക കാരണം?
3. വാത്മീകി മഹര്‍ഷി തന്റെ അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും രാമായണം രചിച്ചു. ആരായിട്ടാണ് പുനര്‍ജനിച്ചത്.
ആ രാമായണത്തിന്റെ പേരെന്താണ് ?.
4. ഭാഗവതത്തിലും മഹാഭാരതത്തിലും ഓരോ അദ്ധ്യായത്തിനും സ്‌കന്ദം എന്നും പര്‍വ്വം എന്നും പറയുന്നു.
രാമായണത്തിലെ ഓരോ അദ്ധ്യായത്തിനുമുള്ള പേരെന്താണ്?
5. ശ്രീമത് ഭാഗവതത്തില്‍ 12 സ്‌കന്ദങ്ങള്‍, മഹാഭാരതത്തില്‍ 18 പര്‍വ്വങ്ങള്‍. രാമായണത്തില്‍ എത്ര കാണ്ഡങ്ങള്‍?
6. ഒന്നാമത്തെ കാണ്ഡം ബാലകാണ്ഡം അഞ്ചാമത്തെ കാണ്ഡത്തിന്റെ പേരെന്ത്.?
7. ദശാവതാരം മൂന്നു രീതിയിലുള്ള ശരീരത്തെ സ്വീകരിച്ചു. അതായത് തിര്യയ്ക്ക് മനുഷ്യ ദേവ ശരീരങ്ങള്‍. ഇതില്‍ ദേവശരീരത്തെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ആദ്യ അവതാരം ഏത്?
8. സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെ നദിയുടെ പേര് ഗംഗ. നരകത്തിലെ നദിയുടെ പേര്?
9. അദ്ധ്യാത്മ രാമായണം എന്ന നാമധേയം എങ്ങനെ അന്വര്‍ത്ഥമാകുന്നു?
10. ദശരഥന്‍ ഏതു രാജ്യത്തെ രാജാവാണ്. ?

*ഉത്തരം*
1. ബ്രഹ്മാവ്
2.വേടന്‍ കൊന്ന ഇണയുടെ മരണത്തില്‍ പെണ്‍പക്ഷിക്കുണ്ടായ ദുഃഖവും താന്‍ വേടനെ ശപിച്ചുപോയല്ലോ എന്ന ദുഃഖവും വാത്മീകിക്ക് ശോക കാരണമായി.
3. തുളസിദാസന്‍, രാമചരിതമാനസം (ഹിന്ദി)
4. കാണ്ഡം.
5. ഉത്തര കാണ്ഡം (ഉത്തരരാമായണം എന്നും പറയും) ഉള്‍പ്പെടെ 7 കാണ്ഡങ്ങള്‍.
6. സുന്ദര കാണ്ഡം.
7. വാമനാവതാരം.
8. വൈതരണി.
9. സകലതും യാതൊന്നില്‍ രമിക്കുന്നോ അവന്‍ രാമന്‍. ആ പരമാത്മാവിനെ പ്രാപിക്കുവാനുള്ള അയനത്തെ-ഉപായത്തെ ഉപദേശിക്കുന്നതുകൊണ്ട് അദ്ധ്യാത്മ രാമായണം.
10. കോസലം

രാമായണം നല്‍കുന്ന സന്ദേശം ...

രാമായണം നല്‍കുന്ന സന്ദേശം ...

ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തിന്റെ നെടുംതൂണായി വര്‍ത്തിച്ചു പോരുന്ന രണ്ടു ഇതിഹാസകൃതികളാണ് രാമായണവും മഹാഭാരതവും ..

മനുഷ്യനോടൊപ്പം പക്ഷിമൃഗാദികളും, യക്ഷ,രാക്ഷസന്മാരും, ഋഷീശ്വരന്മാരും ഒക്കെ കഥാപാത്രങ്ങളാകുന്ന രാമായണത്തില്‍ ഈ തിര്യക്കുകളുടെ പ്രവര്‍ത്തിയില്പോലും മനുഷ്യനന്മയ്ക്കുതകുന്ന ഉദാത്തമായ ധര്‍മ്മത്തിന്റെ പരിസ്ഫുരണങ്ങള്‍ കാണാം...

ഹൈന്ദവസംസ്കൃതിയുടെയും ആദ്ധ്യാത്മിക പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും ആരാധനാ ക്രമത്തിന്റെയും ആകെത്തുകയാണ് രാമായണം...

സാര്‍വ്വ ലൗകീകമായ ധര്‍മ്മബോധത്തിന്റെ പ്രസക്തി തന്നെയാണ് രാമായണത്തെ എങ്ങും, എവിടെയും ഉത്കൃഷ്ടമാക്കുന്നത്..

മനുഷ്യ മനസ്സില്‍ സംഭൂതമാകുന്ന സംശുദ്ധിയുടെയും ചപലതകളുടെയും അനന്തരഫലങ്ങള്‍ ഏതൊക്കെയെന്നു ഉദാഹരണങ്ങളിലൂടെ രാമായണ കവ്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു ....

ത്യാഗത്തിന്റെയും സമര്‍പ്പണത്തിന്റെയും സ്‌നേഹത്തിന്റെയും ധര്‍മ്മത്തിന്റെയും മഹത്തായ സന്ദേശമാണ് രാമായണം ലോകത്തിനു നല്‍കുന്നത്....

സമാധാന ജീവിതത്തിനായി ത്യാഗം ജീവിതസ്വഭാവമാക്കാന്‍ രാമായണം പറയുന്നു. ഇതില്‍നിന്നുള്ള ഊര്‍ജ്ജമാണ് ത്യാഗത്തിന്റെ സന്ദേശം പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ മറ്റുപലരെയും സജ്ജരാക്കിയത്......

രാമായണത്തോളം മഹത്തായ മറ്റൊരു കൃതി ലോകത്ത് മറ്റൊരിടത്തുമില്ല.....

ഇത്രത്തോളം മഹത് സാഹിത്യമായ രാമായണത്തെ വെല്ലാന്‍ മറ്റൊന്നും ഇനിയും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.... മേലില്‍ ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് നിശ്ചയമായും പറയാനും കഴിയും.

രാമന്റെ അയനം - ''ധര്‍മ്മായനം'' - ഭാരതത്തിലെ സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും തുല്യമായി സ്വഭാവ മഹിമയ്ക്കുള്ള മകുടോദാഹരണമാണ്....

ന്യായവും നിഷ്ക്കല്മഷവുമായ
എതുകാര്യത്തെയും, അത് തനിക്ക് എത്രകണ്ട്
പ്രിയപ്പെട്ടതായാലും വ്യാകുലതയില്ലാതെ നടപ്പാക്കുന്ന ആ നീതി ആണ് ''ശ്രീരാമധര്‍മ്മം ''.
-- അത് തന്നെയാണ് രാമായണ സന്ദേശവും...

അരിഷ്ടതകള്‍ നിറഞ്ഞ കര്‍ക്കിടകത്തെ നാം ഭയത്തോടെ സ്വീകരിക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ആശ്വാസത്തിന്റെയും ഭക്തിയുടെയും നന്മയുടെയും രാമായണശീലുകള്‍ ഒഴുകിയെത്തി ആകുലതകളെ വഴിമാറ്റി വിടുന്നു...
മൂല്യബോധവും ലക്ഷ്യബോധവും ധര്‍മ്മബോധവും നന്മയും ഒരുപോലെ പ്രദാനം ചെയ്യാന്‍ രാമായണത്തിന് മാത്രമേ കഴിയു...

സഹജീവികളില്‍ ഏറ്റവും എളിയവരുടെപോലും ദുഃഖം സഹിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ത്യാഗനിഷ്ടനായ ഒരു മുനിയുടെ ഹൃദയവേദനയില്‍നിന്നും അല്ലങ്കില്‍ അധര്‍മ്മത്തിനെതിരെയുള്ള വിലക്കില്‍നിന്നാണ് ഉദാത്തമായ ഈ സൃഷ്ടി ഉടലെടുത്തത് ..

"മാനിഷാദ.."എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ആ വിലക്ക് ധര്‍മ്മത്തിന്റെ എല്ലാവിധമായ സവിശേഷതകളും ചേര്‍ത്ത് വാല്മീകി മഹര്‍ഷി രാമകഥാമൃതമാക്കി......

അങ്ങനെ രാമായണം ആദര്‍ശ കാവ്യവും വാല്മീകി ആദര്‍ശ കവിയുമായി.......

കര്‍മ്മം കൊണ്ടാണ് ശുദ്ധി, ജന്മം കൊണ്ടല്ല എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന ദിവ്യസന്ദേശമാണ് രാമായണം പകരുന്നത്...

ക്ഷത്രിയനായ വിശ്വാമിത്രന്‍ തപസ്സുകൊണ്ട് രാജര്‍ഷിയാകുന്നു...

കൊള്ളക്കാരനായ രത്നാകരന്‍ സപ്തര്‍ഷികളുടെ ഉപദേശത്താല്‍ "രാമ" മന്ത്രം ജപിച്ച് ആര്‍ഷ ഭാരത സംസ്കാരത്തിലെ അനശ്വരനായ കവിയാകുന്നു...

മാതാ-പിതാക്കളോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ, സഹോദര സ്നേഹത്തിന്റെ, സുഹൃത്ത് ബന്ധത്തിന്റെ, ധര്‍മ്മത്തിന്റെ, നീതിയുടെ, ഭക്തിയുടെ എത്ര എത്ര ഉദാഹരണങ്ങള്‍......

മനുഷ്യനന്മയ്ക്കും സത്പ്രവര്‍ത്തികള്‍ക്കും മാതൃകയായി നിലകൊള്ളുന്ന രാമായണ ശ്ലോകങ്ങള്‍ സദാചാര നിഷ്ടമായ കുടുംബപശ്ചാത്തലവും ഹൃദയശുദ്ധി നിറഞ്ഞ ജീവിതരീതിയും പകര്‍ന്നുതന്ന് നമ്മുടെ മനസ്സ് കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു.....

"രാ" ഇരുട്ടെങ്കില്‍ "മാ" മായട്ടെ എന്നനുശാസിക്കുന്ന രാമായണം ഹൃദയാന്ധതയെയാണ് പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ അകറ്റുന്നത്...

സജ്ജന സംഗമഫലവും ദുഷ്ടനിഗ്രഹത്തിനുള്ള കരുത്തും രാമായണത്തിലുണ്ട് ..

വാനരനായ ഹനുമാന്‍ സകലസദ്‌ഗുണങ്ങളുടെയും വിളനിലമാണ്...

അസുരപ്രഭാവത്തെ ദേവമഹിമകൊണ്ട് അതിജീവിച്ച ധര്‍മ്മത്തിന്റെ കഥയാണ്‌ രാമായണം....

അധികാരഗര്‍വ്വില്‍ മതിമറക്കുമ്പോള്‍ ധര്‍മ്മച്യുതിയാണ് ഫലമെന്ന് അനുശാസിക്കുന്ന രാമായണം ഉദാത്തമായ പ്രജാഹിത പരിപാലനം നടത്തുന്ന ധര്‍മ്മിഷ്ടന്റെ കഥയാണ്‌...

ഒന്നില്‍ത്തന്നെ എന്തെല്ലാം മഹത്വങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കേണമോ അതെല്ലാമാണ്‌ രാമായണം.....

സംഘര്‍ഷഭരിതവും സ്വാര്‍ഥജടിലവുമായ ഇന്നത്തെ ലോകത്തില്‍ സമാധാനവും ക്ഷമയും ത്യാഗവും ഉണ്ടെങ്കില്‍ എല്ലാ വിപത്തും അകറ്റാമെന്ന് രാമായണം ഉദ്ബോദിപ്പിക്കുന്നു...

ധര്‍മ്മത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന സമസ്യകളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന രാമായണ മഹത്വം ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുന്നില്ല..

ശോകത്തില്‍നിന്നു ഉരുത്തിരിഞ്ഞ ഈ ധര്‍മ്മക്കനി , ശോകം മാറ്റുന്നു..

ഇങ്ങനെ നിത്യജീവിതത്തിലെ ഓരോരോ നിമിഷങ്ങളിലും മനുഷ്യന്‍ കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ സംഭവവും എന്തുത്യാഗം സഹിച്ചായാലും അത് ധര്‍മ്മനിബദ്ധമായിരിക്കട്ടെഎന്നനുശാസിക്കുന്ന ''രാമായണസന്ദേശം'' നമുക്കെന്നും പ്രചോദനമാകട്ടെ...!!!!

ശ്രീരാമചന്ദ്ര ചരണങ്ങളില്‍ പ്രണാമം അര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് നിര്‍ത്തുന്നു.......

നന്ദി...നമസ്ക്കാരം

താടകയും മാരീചനും അഹല്യയും

ബാലകാണ്ഡം : താടകയും മാരീചനും അഹല്യയും
===============================

വിശ്വാമിത്രനും രാമനും ലക്ഷ്മണനും വനയാത്ര തുടങ്ങി. അവര്‍ താടകാവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചു. പണ്ട് കാമവെറിപൂണ്ട് അഗസ്ത്യമുനിയെ സമീപിച്ച താടകയെ അഗസ്ത്യന്‍ ശപിച്ചു വിരൂപിയും ഭയാവഹവുമായ മനുഷ്യമാംസം ഭക്ഷിക്കുന്ന രാക്ഷസിയാക്കി മാറ്റിയിരുന്നു . രാക്ഷസിയായ താടക വിഹരിക്കുന്ന താടകാവനത്തില്‍ എത്തിയ രാമന്‍ താടകയെ വധിച്ചു രാമന്‍ താടകാവനം ശാപമുക്തമാക്കി.

...See More

ബാലകാണ്ഡം : താടകയും മാരീചനും അഹല്യയും
===============================

വിശ്വാമിത്രനും രാമനും ലക്ഷ്മണനും വനയാത്ര തുടങ്ങി. അവര്‍ താടകാവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചു. പണ്ട് കാമവെറിപൂണ്ട് അഗസ്ത്യമുനിയെ സമീപിച്ച താടകയെ അഗസ്ത്യന്‍ ശപിച്ചു വിരൂപിയും ഭയാവഹവുമായ മനുഷ്യമാംസം ഭക്ഷിക്കുന്ന രാക്ഷസിയാക്കി മാറ്റിയിരുന്നു . രാക്ഷസിയായ താടക വിഹരിക്കുന്ന താടകാവനത്തില്‍ എത്തിയ രാമന്‍ താടകയെ വധിച്ചു രാമന്‍ താടകാവനം ശാപമുക്തമാക്കി.

സിദ്ധാശ്രമത്തില്‍ എത്തിയ ശ്രീരാമന്‍ മാരീചന്‍ എന്ന രക്ഷസനില്‍ നിന്നും ആശ്രമവാസികളെ രക്ഷിച്ചു. സുബാഹു എന്ന രാക്ഷസനെ നിഗ്രഹിച്ചു.

വിശ്വാമിത്ര മഹര്‍ഷി മിഥിലയിലേക്ക് രാമാലക്ഷ്മണന്‍മാരെ നയിച്ചു. മിഥിലയിലേക്കുള്ള യാത്രാ മദ്ധ്യേ ഗൗതമാശ്രെമത്തില്‍ എത്തിയ രാമന്‍ ഗൗതമന്‍റെ ശാപത്തിനിരയായി ശിലയായി തീര്‍ന്ന അഹല്യക്ക് ശാപമോക്ഷമേകി.

ജനകമഹാരാജാവിന്‍റെ മിഥിലപുരിയിലെ യജ്ഞശാലയില്‍ വിശ്വാമിത്രരാമലക്ഷ്മണന്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ആചാരപൂര്‍വം ജനകന്‍ അവരെ സ്വീകരിച്ചു.

കൈകേയിയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍

അയോദ്ധ്യാകാണ്ഡം : കൈകേയിയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ ================================

കൈകേയി എല്ലാ ആഭരണങ്ങളും വലിച്ചെറിഞ്ഞ് പട്ടുവസ്ത്രങ്ങള്‍ നാലുപാടും വലിച്ചിട്ട് ഏകയായി വെറും നിലത്ത് കിടന്നു. കൈകേയിയുടെ ഭാവമാറ്റം അറിഞ്ഞു അന്തപ്പുരത്തിലെതിയ ദശരഥന്‍ വെറും നിലത്ത് പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളും ആഭരങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ചു സാദാസ്ത്രീയെ പോലെ നിലത്ത് കിടക്കുന്ന കൈകേയിയെ കണ്ടു വിഷമിതനായി. കാരണം തിരക്കിയ രാജാവിനോട് അവള്‍ പറഞ്ഞു. "എനിക്ക് ചില കാര്യങ്ങള്‍ നടന്നു കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അത് അങ്ങയെകൊണ്ട് മാത്രമേ നിറവേറ്റാന്‍ കഴിയുകയുള്ളൂ". "എന്താണ് ഭവതി.. ഭവതി ചോദിക്ക്" ദശരഥന്‍ പറഞ്ഞു. ആ സമയത്ത് കൈകേയി തന്‍റെ അടവ് പുറത്തെടുത്തു "അങ്ങ് വളരെ കാലം മുന്‍പ് എനിക്ക് നല്‍കിയ രണ്ടു വരങ്ങള്‍ ഓര്‍മയില്ലേ , അതെനിക്കിന്നു നടപ്പാക്കി നല്‍കണം ". വിഷണ്ണനായ രാജാവ് കളങ്കമറിയാതെ രാമന്‍റെ പേരില്‍ ശപഥം ചെയ്തു വരങ്ങള്‍ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാമെന്നു. രാജാവിന്‍റെ ശപഥം മുന്‍നിര്‍ത്തി കൈകേയി തന്‍റെ വരങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു.

ഒന്ന് "രാമന്‍റെ കിരീടധാരണചടങ്ങ് പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ശ്രെമിക്കുന്ന ഈ നേരത്ത് , രാമന് പകരം ഭരതനെ യുവരാജാവാക്കണം"

രണ്ട് : "രാമന്‍ ഈ കൊട്ടാരത്തിലെ സുഖഭോഗങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പതിനാലുസംവത്സരം കാനനവാസമേല്ക്കണം"

കൈകേയിയുടെ ഈ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് അമ്പരന്നുപോയ ദശരഥന്‍ എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ നിലയറ്റുപോയി. തന്‍റെ ശപഥം മാറ്റാന്‍ കഴിയാതെ അവസാനം ദശരഥന്‍ മനസില്ലാമനസ്സോടെ വളരെ അധികം വിഷമത്തോടെയും കൈകേയിയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ അംഗീകരിച്ചു.

രാമായണം:-

രാമായണം:-
ശ്രീരാമന്റെ ജീവിതത്തെ ആസ്പദമാക്കി വാല്മീകി രചിച്ച ഇതിഹാസ കഥയാണു രാമായണം. രാമായണംആദികാവ്യവും അതെഴുതിയ വാല്മീകി ആദികവിയുമാണ്. 'രാമന്റെ അയനം' (അയനം = യാത്ര) ആണു രാമായണം. ശ്രീരാമന്റെ ജീവിതയാത്രയാണിത്‍. ഏഴു കാണ്ഡങ്ങളിലായാണ് രാമായണകഥപ്രതിപാതിച്ചിരിക്കുന്നത്‍. അവ യഥാകൃമം, ബാലകാണ്ഡം, അയോധ്യാകാണ്ഡം, ആരണ്യകാണ്ഡം, കിഷ്‍കിന്ധാകാണ്ഡം, സുന്ദരകാണ്ഡം, യുദ്ധകാണ്ഡം, ഉത്തരകാണ്ഡം എന്നിവയാണ്. ഇരുപത്തിനാലായിരം(24000) ശ്ലോകങ്ങളിലായാണ് വാല്മീകീരാമായണം എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. 24 അക്ഷരങ്ങളില്‍ കൂടിപ്രകടമാകുന്ന ഗായത്രീമന്ത്രം 24000 ശ്ലോകങ്ങളായി വിസ്‍തൃതമായതാണ് രാമായണമെന്നു പറയാം. കാരണം ഓരോ 1000 ശ്ലോകത്തിന്റേയും തുടക്കം വേദമൂലമായ ഗായത്രീമത്രത്തിന്റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങളാലാണ്. ഇതുമൂലം രാമായണത്തിന് ഗായത്രീരാമയണമെന്ന വിശേഷണവുമുണ്ട്. സാരോപദേശങ്ങളും തത്ത്വദര്‍‍ശനങ്ങളും കൊണ്ട്‍ സമ്പുഷ്‍ടമാണ് ഈ കൃതി. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണിത്‍ നിത്യപാരായണത്തിനായി വീടുകളില്‍‌ ഉപയോഗിച്ചുവന്നത്.
പഴയ തലമുറയില്‍‍ രാമായണം പാരായണം ചെയ്യുന്നത്‍ ഒഴിച്ചുകൂടാന്‍‍ പറ്റാത്ത സംഗതിയായിരുന്നു. വിവാഹാവസരങ്ങളിലും മരണശയ്യയ്‍ക്കു സമീപവുംരാമായണം പകുത്തുവായിക്കലൊരു ചടങ്ങാണ്. പ്രത്യേക ചടങ്ങുകളില്‍‍ താലത്തിനോടൊപ്പം രാമയണവും വെയ്‍ക്കുന്ന പതിവുണ്ടായിരുന്നു. രാമായണത്തിലെ എല്ലാ സ്തുതികളും നിത്യജപത്തിനുള്ള നാമങ്ങളാണ്. ദേശിയോദ്‍ഗ്രഥനത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവായിരുന്നു രാമായണം. രാമായണംഎഴുതപ്പെടാത്തതോ, തര്‍‍ജ്ജമ ചെയ്യപ്പെടാത്തതോ ആയി ഒരൊറ്റഭാഷയും ഭാരതത്തിലില്ല. ആദ്യം പ്രൌഡഭാഷയായ സംസ്‍കൃതത്തിലൊതുങ്ങിനിന്ന രാമായണം ക്രമേണ എല്ലാ പ്രാദേശികഭാഷകളിലേക്കും ഭാഷാന്തരം ചെയ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി. രാമായണകഥയെ ഉപജീവിച്ചുകൊണ്ട് എണ്ണമറ്റ കലാരൂപങ്ങളുടലെടുത്തു. കഥയിലും കവിതയിലും ചിത്രത്തിലും ശില്പത്തിലുമൊക്കെയെന്ന പോലെ നൃത്തത്തിലും രാമായണകഥയ്‍ക്കുള്ള സ്ഥാനം അദ്വിതീയമാണ്. സീതാദേവിയുടെ ജന്മസ്ഥലം നേപ്പാളിലാണ്, രാവണവധം കഴിഞ്ഞുവരുന്ന രാമന്‍‌ ഗംഗാനദിയിലെ വെള്ളംകൊണ്ട് രാമേശ്വരം ക്ഷേത്രത്തില്‍‍ അഭിക്ഷേകം നടത്തുന്നുണ്ട്. ശബരിമലയില്‍‍ ശ്രീരാമപാദവും ജടായു രാവണനെ എതിരിട്ട് മരണമടഞ്ഞ ജടായുമംഗലം ചടയമംഗലമെന്ന പേരിലിന്നുമുണ്ട്, ഉത്തര്‍‍പ്രദേശിലെ സരയൂനദി ഇന്നും നമുക്കു ദൃശ്യമാണ്. ലങ്കയിലേക്കുള്ള പാലം നിര്‍മ്മിച്ചതിന്റെ അവശിഷ്‍ടം നമുക്കിന്നും കാണാന്‍‍ കഴിയുന്നു. വയനാട്ടില്‍‌ ലവകുശന്‍‌മാര്‍‌ ജനിച്ചു വളര്‍‌ന്ന സ്ഥലം പ്രസിദ്ധമാണ്. അതുകൊണ്ടൊക്കെത്തന്നെയാണു ഭാരതീയ ഏകതയുടെ പ്രതീകമായി രാമയണത്തെക്കാണുന്നത്.
ധര്‍മ്മപ്രബുദ്ധനായ ഒരു ഭരണാധികാരി ഭരിക്കുന്ന രാജ്യമാണ് 'രാമരാജ്യം'. 'യഥാ രാജ: തഥാ പ്രജ:'(രാജാവെങ്ങനെയാണോ അതുപോലെത്തന്നെ പ്രജകളും) എന്നതാണു രാമരാജ്യതത്ത്വം. രാജാവ്‍ ധര്‍മിഷ്‍ഠനും നല്ലവനുമായാല്‍‍ ജനങ്ങളും അങ്ങനെ ആയിമാറിക്കൊള്ളും. പ്രജകള്‍‍ രാജാവിന്റേയും രാജാവ് പ്രജകളുടേയും ക്ഷേമതല്പരരായിരിക്കും. വാല്മീകിയുടെ തന്നെ വാക്കുകളില്‍‍‍ 'എവിടെ കാമമോഹിതരില്ലയോ, എവിടെ വിദ്യാവിഹീനരില്ലയോ, എവിടെ ക്രൂരബുദ്ധികളില്ലയോ, എവിടെ ഈശ്വരനിന്ദകരില്ലയോ അവിടെയാണ് രാമരാജ്യം'. ഏതൊരു വിപരീതസാഹചര്യത്തിലും സത്യത്തിന്റേയും ധര്‍‍മ്മത്തിന്റേയും മാര്‍‍‍ഗത്തില്‍‍നിന്നു വ്യതിചലിക്കതെ മുന്നേറിയ ശ്രീരാമചന്ദ്രന്റെ ജിവിതം ഏവര്‍‍ക്കും ഒരു വഴികാട്ടിയാണ്; ആദര്‍‍ശമാണ്.

----------*ദശാവതാരം*-----------

----------*ദശാവതാരം*-----------
__________________________

ഹിന്ദുപുരാണങ്ങളസരിച്ചു് മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരങ്ങളെയാണ് ദശാവതാരങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നത് . മത്സ്യം, കൂർമ്മം, വരാഹം, നരസിംഹം, വാമനൻ, പരശുരാമൻ, ശ്രീരാമൻ, ബലരാമൻ, ശ്രീകൃഷ്ണൻ, കൽക്കി എന്നിങ്ങനെയാണ് ദശാവതാരങ്ങൾ.[1] ബലരാമനെ ഒഴിവാക്കി പകരം ബുദ്ധനെ ഉൾപ്പെടുത്തിയും ദശാവതാരസങ്കല്പമുണ്ടു്.[2] ജയദേവന്റെ ഗീതഗോവിന്ദത്തിൽ ബലരാമനെയും ബുദ്ധനേയും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടു്. കൃഷ്ണൻ എന്ന പൂർണ്ണാവതാരത്തെക്കൂടാതെ പത്തു് അവതാരങ്ങളുണ്ടെന്നാണു് അതിലെ സങ്കല്പം. [3] എന്നാൽ ചിലരുടെ അഭിപ്രായപ്രകാരം അവതാരങ്ങൾ 24 ആണ്. 23 എണ്ണവും കഴിഞ്ഞു. [1] ആധുനിക ഹൈന്ദവ ദർശനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങളിലൊന്നാണ് അവതാരം. വേദങ്ങളിലോ ആദ്യകാല ഹൈന്ദവ ധർമശാസനകളിലോ അവതാര സങ്കല്പത്തെക്കുറിച്ച് സുചന ഇല്ല. ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ വളർച്ചക്കിടയിൽ മറ്റുമതങ്ങളിൽ നിന്നും കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ടയും അവക്കായി രചിക്കപ്പെട്ട പുരാണങ്ങളുമാണ് ദശാവതാരവാദത്തിനടിസ്ഥാനം. വിവിധ പുരാണങ്ങളിൽ നൽകിയിട്ടുള്ള അവതാരകഥകൾ പരസ്പരവിരുദ്ധമാണെങ്കിലും അവതാരവാദത്തിന്റെ വികാസത്തിനിടക്ക് വിഷ്ണുവിന്റെ പത്ത് മുഖ്യാവതാരങ്ങളുടെ നിശ്ചിതക്രമത്തിലുള്ള പരമ്പര സർവസമ്മതമായത് ക്രി.വ. എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടു മുതൽക്കാണ്. [2]ഇതിനിടെ, വൈഷ്ണവ മതത്തെ പ്രബലമായി പ്രചരിപ്പിച്ചവർ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരങ്ങളും ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രചാരകർ ശിവന്റെ പുത്രന്മാരും ആയി വർണ്ണിക്കപ്പെട്ടെന്ന് വാഗ്ഭടാനന്ദൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് [3]

അവതാരവാദം
_______________

അവതാരവാദത്തിന്റെ ആശയം ആദ്യം ലഭിക്കുന്നത് ശതപഥബ്രാഹ്മണത്തിൽ നിന്നുമാണ്. ഋഗ്വേദത്തിൽ വിഷ്ണുവിനെക്കുറിച്ചു പരാമർശങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ശതപഥത്തിൽ അങ്ങിങ്ങായി പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. പ്രാരംഭത്തിൽ വിഷ്ണുവിനേക്കാൾ പ്രജാപതിക്കായിരുന്നു പ്രാമാണ്യം. ശതപഥത്തിൽ പ്രജാപതിതന്നെയാണ് മത്സ്യം [4] കൂർമ്മം[5] വരാഹം [6]എന്നീ അവതാരങ്ങൾ എടുത്തിരുന്നത്. പ്രജാപതി വരാഹത്തിന്റെ രൂപം ധരിക്കുന്നതിന്നെപ്പറ്റിയുള്ള കഥ തൈത്തിരീയ ബ്രാഹ്മണത്തിലും [7]തൈത്തിരീയ ആരണ്യകത്തിലും [8]കാഠകസംഹിതയിലും പ്രാരംഭരൂപത്തിലുമുണ്ട്. രാമായണത്തിന്റെദാക്ഷിണാത്യപാഠത്തിലും ഇത് കാണുന്നുണ്ട്. [9] എന്നാൽ പുരാണങ്ങളിൽ പ്രജാപതിയുടെ അവതാരമായാണ് വിവരിക്കുന്നത്. [10] എന്നാൽ ഇതേ പുരാണത്തിൽ വിഷ്ണുവിന്റേയും ബ്രഹ്മസ്വരൂപമായ നാരായണന്റേയും അഭിന്നതയെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നു. പ്രാരംഭത്തിൽ പ്രജാപതിയോടും പിന്നീട് വിഷ്ണുവിന്റെ മഹത്ത്വം വർദ്ധിച്ചതിനാൽ വിഷ്ണുവിന്റേയും അവതാരമായി കരുതപ്പെടാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തതായിട്ടാണ് ചരിത്രകാരന്മാർ വിവരിക്കുന്നത്.

വാമനാവതാരത്തിനും നരസിംഹാവതാരത്തിനും പ്രാരംഭം മുതൽക്കേ വിഷ്ണുവുമായി ബന്ധം കാണുന്നുണ്ട്. പരശുരാമനെ സംബന്ധിച്ചുള്ള പ്രാരംഭ കഥകളിൽ അവതാരകാരണത്തിനുള്ള സൂചനകളൊന്നും ലഭിക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ നാരായണീയോപാഖ്യാനത്തിലും വിഷ്ണുപുരാണത്തിലും പരശുരാമനെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി പരിഗണിച്ചിരിക്കുന്നു.

ബ്രാഹ്മണങ്ങളിലും അതുപോലുള്ള പ്രാചീന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും അവതാരവാദങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും അവയുടെ രചനാകാലത്ത് അവതാരങ്ങളെ ദേവതകളായി പൂജിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് വിഷ്ണുവിന് പ്രാധാന്യം കുറവായിരുന്നു എന്നതിനാലായിരിക്കാം എന്നാണ് ഡോ. കാമിൽ ബുൽക്കേ അവകാശപ്പെടുന്നത്. എന്നാൽ കൃഷ്ണാവതാരത്തോടൊപ്പം അവതാരവാദത്തിന്റെ വികാസത്തിൽ ഗണ്യമായ പരിവർത്തനം നടന്നു. വസുദേവകൃഷ്ണനെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കരുതാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ഭാഗവതരെ തങ്ങളിലേക്കാകർഷിക്കാൻ ബ്രാഹ്മണർക്കായി. അവതാരവാദത്തിനു ഗണ്യമായ പ്രോത്സാഹനം അങ്ങനെ ലഭിച്ചു. താമസിയാതെ രാമനെയും അവതാരവാദത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി. രാമായണം ക്ഷത്രിയരുടെ സ്വന്തം കൃതിയായിരുന്നു. എന്നാൽ രാമായണത്തിന്റെ പ്രചാരത്തോടനുബന്ധിച്ച് രാമന്റെ ജനപ്രീതിയും ക്ഷത്രിയർക്കും മറ്റു ജനങ്ങൾക്കുമിടയിൽ വർദ്ധിച്ചു വന്നതോടെ രാമനേയും വിഷ്ണവിന്റെ അവതാരമായി കരുതപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയതും ഈ അവതാരവാദത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക വികാസപരിണാമമായാണ് കാണുന്നത്. ഉത്തരകാണ്ഡത്തിൽ മാത്രം അവതാരവാദത്തെപ്പറ്റി പരാമർശമുള്ളതും പിന്നീടുള്ള പ്രക്ഷേപങ്ങളിൽ ഈ വാദം കൂടുതലും കാണപ്പെടുന്നതിനും തെളിവായി കാണിക്കപ്പെടുന്നത്.

അവതാരവാദത്തിന്റെ പരിണാമത്തിനിടയിൽ ക്രി.വ. 7-8 നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ശ്രീബുദ്ധനേയും വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു.

പ്രാചീന സാഹിത്യത്തിലും പുരാണങ്ങളിലും ക്രി.വ. ഏട്ടാമാണ്ടുവരെ അവതാരങ്ങളൂടെ സംഖ്യകളിലും പേരിലും ഐക്യരൂപം കാണുന്നില്ല. നാരായണീയോപാഖ്യാനത്തിൽ വിഷ്ണുവിന് ആറവതാരങ്ങൾ ആണുള്ളതെങ്കിൽ (വരാഹം, നരസിംഹം, വാമനൻ, ഭാർഗ്ഗവരാമൻ, ദാശരഥിരാമൻ, വാസുദേവകൃഷ്ണൻ) [11] ഇതേ ഉപാഖ്യാനത്തിലെ മറ്റൊരിടത്ത് നാലു അവതാരങ്ങളുടെ (വരാഹം, നരസിംഹം, വാമനൻ, മനുഷ്യാവതാരം) പരാമർശമേയുള്ളൂ. [12] വിഷ്ണുപുരാണത്തിൽ പ്രജാപതിയുടെ കൂർമ്മവരാഹവതാരങ്ങളെപ്പറ്റിപറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും മറ്റൊരിടത്ത് ആദിത്യൻ, ഭാർഗ്ഗവൻ, രാമൻ, കൃഷ്ണൻ എന്നിങ്ങനെ നാല് അവതാരങ്ങളുടെ മറ്റൊരു പട്ടികയാണ് പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത്. [13]പതിനൊന്നാം ശതകത്തിൽ ദശാവതാരചരിത്രം എന്ന കൃതിയിലാണ് ബുദ്ധനെ ആദ്യമായി വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. താമസിയാതെ ജയദേവകവിയും ഗീതാഗോവിന്ദത്തിൽ ഇതേ രീതി പിന്തുടർന്നതായും കാണാം.

ഭാഗവതപുരാണത്തിലെ അവതാരങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ രണ്ടുപ്രാവശ്യം ഇരുപത്തിരണ്ടും ഒരു പ്രാവശ്യം ഇരുപത്തിഒന്നും അവതാരങ്ങളുടെ പേരുകള് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.അവിടേയും പലക്രമത്തിലും രൂപത്തിലുമാണ്. ഐക്യരൂപമില്ല.

അവതാരങ്ങൾ
______________

മത്സ്യം
------------
ആദ്യത്തെ അവതാരമായി കണക്കാക്കുന്നത് മത്സ്യത്തെയാണ്. ഭൂമിയെ രക്ഷിക്കുവാനായി പ്രജാപതിയുടെ കൈക്കുമ്പിളിൽ മത്സ്യം അവതരിച്ചു എന്നാണ് കഥ. മത്സ്യാവതാരത്തിന്റേയും പ്രജാപതിയുടേയും ബന്ധം മഹാഭാരതത്തിൽ[4] വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. [14]

കൂർമ്മം
--------------
പ്രധാന ലേഖനം: കൂർമ്മം (അവതാരം)
മഹാഭാരതത്തിൽ സമുദ്രമഥനത്തിന്റെ അവസരത്തിൽ കൂർമ്മരാജനെപ്പറ്റി വിവരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇതിലെങ്ങും അത് ഒരു ദേവതയായി പ്രസ്താവിക്കുന്നില്ല. മന്ദരപർവതത്തിന്റെ ആധാരമായി വർത്തിക്കാൻ കൂർമ്മരാജൻ ദയവുണ്ടാകണമെന്ന് ദേവാസുരന്മാർ നിവേദനം നടത്തുന്നതായാണ് പ്രസ്താവം.[15] രാമായണത്തിന്റെ ഉദീച്യപാഠത്തിന്റെ സമുദ്രമഥ വൃത്താന്തത്തിൽ കൂർമ്മത്തെപ്പറ്റി പ്രസ്താവമില്ല.

വരാഹം
--------------
രാമായണത്തിലെ ദാക്ഷിണാത്യ പാഠത്തിൽ പിൽക്കാലത്ത് ചേർക്കപ്പെട്ട പ്രക്ഷേപത്തിലാണ് വിഷ്ണു വരാഹാവതാരമെടുക്കുന്ന കഥയുള്ളത്. വിഷ്ണുപുരാണത്തിലും വരാഹപുരാണത്തിലും വിവരണങ്ങൾ ഉണ്ട്. വിജയനഗര സാമ്രാജ്യകാലത്തെ രാജകീയ ചിഹ്നങ്ങളിലൊന്ന് വരാഹമായിരുന്നു.

നരസിംഹം
------------------
പ്രധാന ലേഖനം: നരസിംഹം
അസുര ചക്രവർത്തിയായ ഹിരണ്യകശിപുവിനെ നിഗ്രഹിക്കാൻ മഹാവിഷ്ണു മനുഷ്യനോ മൃഗമോ അല്ലാത്ത നരസിംഹരൂപത്തിൽ അവതരിച്ചു. സകല ചരാചരങ്ങളിലും ഭഗവത് ചൈതന്യമുണ്ട് എന്ന് വിളംബരം ചെയ്യുന്നതാണ് നരസിംഹാവതാരം.

വാമനൻ
--------------
പ്രധാന ലേഖനം: വാമനൻ
മനുഷ്യാവതാരമാണ് വാമനൻ. ഉയരം കുറഞ്ഞ ഒരു ബ്രാഹ്മണന്റെ രൂപമാണ് വാമനൻ. ബ്രാഹ്മണരുടെ പ്രാധാന്യം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും വാമനാവതാരത്തിനെ പറ്റി ശതപഥത്തിലും [16] തൈത്തിരീയ ബ്രാഹ്മണത്തിലും [17] ഐതരേയ ബ്രാഹ്മണത്തിലും [18] ഈ കഥ ഋഗ്വേദത്തിലെ ഒരു കഥയിൽ നിന്ന് വികസിച്ചതാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ബ്രാഹ്മണരുടെ മേധാവിത്വത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ക്ഷത്രിയർക്കുള്ള ജാഗ്രതാ സൂചനകളായാണ് വാമനാവതാരകഥ നിലവിൽ വരുന്നത്. സമാനമായ കഥകളാണ് വിശ്വാമിത്രനും ത്രിശങ്കുവും.

പരശുരാമൻ
------------------
പ്രധാന ലേഖനം: പരശുരാമൻ
ജമദഗ്നി മഹർഷിയുടെ പുത്രനായ പരശുരാമൻ അഥവാ ഭാർഗവരാമൻ വിഷ്ണുവിന്റെ ആറാമത്തെ അവതാരമാണ്. പരശുരാമനാണ് കേരളക്കരയെ സമുദ്രത്തിൽ നിന്ന് വീണ്ടെടുത്തത് എന്നാണ് ഐതിഹ്യം.

ശ്രീരാമൻ
----------------
പ്രധാന ലേഖനം: ശ്രീരാമൻ
രാമായണത്തിലെ ദശരഥപുത്രനായ രാമനും വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. എന്നുമുതലാണ് രാമനേയും വിഷ്ണുവിനേയും ഒന്നായി കാണാൻ തുടങ്ങിയത് എന്ന് വ്യക്തമായി പറയാൻ സാധിക്കുകയില്ല എങ്കിലും രാമായണത്തിന്റെ പ്രചാരം വർദ്ധിച്ചതിനുശേഷമായിരിക്കണം എന്നത് ഏറെക്കുറെ ശരിയാണ്.

കൃഷ്ണൻ
---------------
പ്രധാന ലേഖനം: ശ്രീകൃഷ്ണൻ
വസുദേവകൃഷ്ണൻ ഭാഗവതരുടെ ഇഷ്ടദേവനായിരുന്നു. പ്രാരംഭകാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിനും വിഷ്ണുവിനും തമ്മിൽ യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലായിരുന്നു. [19] അദ്ദേഹം ഗുജറാത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന വീരയോദ്ധാവായിരുന്നു. എന്നാൽ മിക്കവാറും ക്രി.മു. മൂന്നാം ശതകത്തോടെയായിരിക്കണം വസുദേവകൃഷ്ണനെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കണക്കാക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. [20] ഈ അവകാശവാദത്തിന്റെ കാരണം ബുദ്ധമതത്തോടാണ് ബന്ധപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നത്.ബുദ്ധമതത്തിന്റേയും ഭാഗവത സമ്പ്രദായത്തിന്റേയും ഭക്തിമാർഗ്ഗം തുല്യരൂപത്തിൽ യജ്ഞപ്രധാനമായ ബ്രാഹ്മണമതത്തിനു പകരമായി ഉയർന്നുവന്ന സാഹചര്യത്തിൽ മതാതിർത്തികൾക്കുള്ളിൽ ബ്രാഹ്മണരുടെ അധികാരം കുറഞ്ഞതും ബുദ്ധമതത്തിന്റെ കൂടുതൽ പ്രചാരം കണ്ട് ഭാഗവതരെ തങ്ങളിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നതിനുമായാണ് ഭാഗവതരുടെ ഇഷ്ടദേവനായ വസുദേവകൃഷ്ണനെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കണ്ടു തുടങ്ങിയത്. [21]

ശ്രീബുദ്ധൻ
----------------
പ്രധാന ലേഖനം: ശ്രീബുദ്ധൻ
അവതാരവാദത്തിന്റെ വികാസത്തിൽ ക്രിസ്തുവർഷം ആറാമത്തേയോ ഏഴാമത്തേയോ നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ ശ്രീബുദ്ധനേയും വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കണക്കി അവശേഷിച്ച ബുദ്ധമതാനുയായികളായ സാധാരണ ജനങ്ങളെ തങ്ങളിലേക്കാകർഷിക്കാനുള്ള ശ്രമവും നടന്നു. [22] ആദ്യമായി രേഖപ്പെടുത്തിയ വർണ്ണനകൾ ക്ഷേമേന്ദ്രന്റെ ദശാവതാര ചരിതത്തിലാണ് കാണുന്നത്. ബുദ്ധമത ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാൽ ബുദ്ധന്മാർ ശൈവ-വൈഷ്ണവ മതക്കാരിൽ നിന്നും ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങൾ അനുഭവിച്ചതായിക്കാണാം. എന്നാൽ അതേ ബുദ്ധമതസ്ഥാപകൻ തന്നെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെടുക എന്ന വിരോധാഭാസത്തെയും മറികടക്കാൻ കാലത്തിനായി എന്നു കരുതണം.

കൽക്കി
------------
പ്രധാന ലേഖനം: കൽക്കി
മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ പത്താമത്തേതും അവസാനത്തേതുമായ അവതാരമാണ് കൽക്കി. കലിയുഗത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ ലോകം അധർമ്മങ്ങളായ പ്രവൃത്തികളെക്കൊണ്ട് നിറയും. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ മഹാവിഷ്ണു കൽക്കിയായി അവതരിച്ച് ദുഷ്ടനിഗ്രഹം നടത്തും. പ്രജകളെ ചാതുർവർണ്ണ്യത്തിലും നാലാശ്രമങ്ങളിലും സനാതനമാർഗ്ഗത്തിലും തിരികെ കൊണ്ടുവന്ന് യഥോചിതമായ മര്യാദ നിലനിർത്തും.

വിമർശനങ്ങൾ
---------------------
ഇന്ത്യയിൽ പിൽക്കാലത്ത് ഉത്ഭവിച്ച ചില ഹൈന്ദവ മതനവീകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ അവതാര സങ്കല്പത്തെ പാടെ എതിർത്തിട്ടുണ്ട്. കബീറീന്റെ പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനം ഉദാഹരണം. ആര്യന്മാർ അവതാരസങ്കല്പമുള്ളവരായി യാതൊരു സൂചനയും അക്കാലത്തെ ആധികാരിക ഗ്രന്ഥമായ ഋഗ്വേദം നൽകുന്നില്ല. അവതാരസങ്കല്പം പിൽക്കാല സൃഷ്ടിയായിരിക്കാനാണ് സാധ്യത എന്ന് ചിലർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ മതാചാര്യന്മാരെ പുരാതന ഭാരതീയർ അവതാരം എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നത് പിൽക്കാല ഗ്രന്ഥകാരന്മാർ പരിഷ്കരിച്ചതാവാം എന്നും കരുതുന്നു.

ഭീഷ്മപിതാമഹന്റെ ജനനം

ഭീഷ്മപിതാമഹന്റെ ജനനം
കുരുവംശത്തിലെ മഹാനായ രാജാവായിരുന്നു പ്രതിപൻ ധർമ്മിഷ്ഠനും നീതിമാനും ആയിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹം ഗംഗാ നദിയുടെ തീരത്തിരുന്നു തപസ്സു അനുഷ്ഠിക്കുക യായിരുന്നു അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിൽ അനുരക്തയായ ഗംഗാ ദേവി ഒരു കന്യകയുടെ രൂപത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ സമീപിച്ചു അവൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വലത്തേ തുടയിൽ കയറി ഇരുന്നു. അവളെ കണ്ട് അത്ഭുതപ്പെട്ട പ്രതിപൻ 'ആരാണ് നീ, എന്താണ് നിനക്ക് വേണ്ടത്' എന്ന് ചോദിച്ചു.

അവൾ പറഞ്ഞു 'ഞാൻ അങ്ങയുടെ പത്നീ പദം ആഗ്രഹിച്ചാണ് ആഗാതയായിരിക്കുന്നത്'.

ഇതു കേട്ട പ്രതിപൻ പറഞ്ഞു : ഭവതി ക്ഷമിച്ചാലും എനിക്ക് നിന്നെ വിവാഹം ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല, മറ്റൊരു സ്ത്രീയെ വിവാഹം ചെയ്യില്ല എന്നാ ശപഥം സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് നാം. മാത്രമല്ല നീ ഇരുന്നത് എന്റെ വലത്തേ തുടയിൽ ആണ് ആ സ്ഥാനം എന്റെ മകൾക്ക് ഉള്ളതാണ് ഇടത്തെ തുട ആണ് പത്നിക്കു ഉള്ളത് അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് നിന്നെ ഭാര്യ ആയി കാണാൻ പറ്റില്ല പക്ഷെ എന്റെ മരുമകൾ ആയി ഞാൻ നിന്നെ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന്.

ഇത് കേട്ട് സന്തോഷവതിയായ ഗംഗ പറഞ്ഞു : അങ്ങനെ ആകട്ടെ മഹാരാജൻ ഞാൻ അങ്ങയുടെ പുത്രനുറെ പത്നീ പദം അലങ്കരിക്കുന്നതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നന്മയ്ക്കും സന്തോഷത്തിനും വേണ്ടി ഞാൻ പ്രവർത്തിക്കുന്നതാണ് എന്ന്.
ഇതും പറഞ്ഞു അവൾ അപ്രത്യക്ഷ ആയി.
ശേഷം രാജാവ്‌ തന്റെ പത്നിയോടൊപ്പം ഒരു പുത്രനു വേണ്ടി തപസ്സനുഷ്ടിച്ചു. കുറച്ചു കാലങ്ങൾക്കു ശേഷം അവർക്കു ഒരു പുത്രൻ ജനിച്ചു. പ്രതിപ മഹാരാജാവ് തന്റെ വികാര വിചാരങ്ങളെ ഒക്കെ നിയന്ത്രിച്ചു തപസ്സനുഷ്ടിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ജനിച്ചത് കൊണ്ട് ആ പുത്രൻ ശന്തനു എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു.
പിതാവിനെ പോലെ തന്നെ നീതിമാനും ധർമ്മിഷ്ഠനും കരുത്തനും ആയിരുന്നു ശന്തനു. കാലങ്ങൾക്കു ശേഷം പ്രതിപൻ രാജഭരണം പുത്രനെ ഏൽപ്പിച്ചു വനവാസത്തിന് പോയി.
ശന്തനു മഹാരാജാവ് സമർത്ഥമായി രാജ്യം ഭരിച്ചു. അദ്ദേഹം നായാട്ടിൽ വളരെ അധികം കമ്പം ഉള്ള ആളായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ നായാട്ടിനിടയ്ക്കു ഗംഗാ നദിയുടെ തീരത്തു എത്തിയ അദ്ദേഹം അവിടെ അപ്സരസിനെ പോലെ സുന്ദരിയായ ഒരു കന്യകയെ കണ്ടു. അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മതിമറന്നു പോയി അദ്ദേഹം, ആദ്യ ദർശനത്തിൽ തന്നെ അവളിൽ അനുരാഗസ്ഥനായ അദ്ദേഹം അവളോട് വിവാഹ അഭ്യർത്ഥന നടത്തി. അപ്പോൾ ആ കന്യക പറഞ്ഞു : അങ്ങയുടെ പത്നീപദം അലങ്കരിക്കുവാൻ എനിക്ക് പൂർണ സമ്മതം ആണ് പക്ഷെ ഒരു വ്യവസ്ഥ ഉണ്ട് 'എന്റെ പ്രവർത്തികളെ അങ്ങ് എതിർക്കുകയോ ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ ചെയ്യരുത് അങ്ങനെ ചെയ്താൽ
എന്നു ചോദ്യം ചെയ്യുന്നോ അന്നു നമ്മുടെ ദാമ്പത്യബന്ധം അവസാനിക്കും’ ശന്തനു വ്യവസ്ഥ സമ്മതിക്കുന്നു. അപ്രകാരം ശന്തനു ഗംഗാദേവിയെ വിവാഹം കഴിച്ചു.
ഗംഗാദേവി ശന്തനുവിനെ അളവിലധികം
സ്നേഹിക്കുമെങ്കിലും കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോള് ജനിച്ചയുടന്ഗംഗാനദിയില് കൊണ്ട് ഒഴുക്കുമായിരുന്നു.
ഹൃദയഭേദകമായ ഈ കാഴ്ച ശന്തനുവിനെ വലിയ ആഘാതമേല്പ്പിച്ചുവെങ്കിലും ഗംഗാദേവിയോടുള്ള പ്രേമത്തില് അന്ധനായ ശന്തനു ഗംഗാദേവിയെ
ചോദ്യം ചെയ്യാന് ഭയപ്പെട്ടു. ചോദ്യം ചെയ്താല് ഗംഗാദേവിയെക്കൂടി തനിക്ക്നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകുമോ എന്ന ഭയത്താല്. ഒടുവില് 7 മക്കളെയും നദിയില് ഒഴുക്കി,
എട്ടാം വസു ജനിക്കുമ്പോള് ശന്തനു ഒരുവിധം ധൈര്യം സംഭരിച്ച്ഗംഗാദേവിയെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
‘എത്ര ക്രൂരയാണ് നീ നൊന്തു പ്രസവിച്ച മക്കളെ ഇങ്ങനെ ക്രൂരമായി വധിക്കാൻ നിനക്ക് എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു ആരാണ് നീ?'
ഇത് കേട്ട് കന്യക പറഞ്ഞു : കഷ്ടം മഹാരാജൻ അങ്ങ് വാഗ്ദാനം ലംഘിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഗംഗ ആണ് വസിഷ്ഠ മഹർഷിയുടെ ശാപം മൂലം മനുഷ്യർ ആകേണ്ടി വന്ന വാസുക്കൾ ആണ് നമ്മുടെ പുത്രന്മാർ. അവർക്കു ശാപമോക്ഷം നല്കാൻ വേണ്ടി ആണ് ഞാൻ അവരെ എല്ലാം വധിച്ചത് ഇവനോടൊപ്പം നമ്മൾ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കേണ്ടതായിരുന്നു, എന്നാൽ വാഗ്ദാന ലംഘനം നടത്തിയ അങ്ങയെടൊപ്പം ഇനി ജീവിക്കാൻ സാധ്യമല്ല രാജൻ, ഞാൻ പോകുകയാണ്. നമ്മുടെ ഈ പുത്രൻ ഗംഗാ ദത്തൻ/ ദേവവൃതൻ എന്നാ നാമങ്ങളിൽ അറിയപെടുന്നതാണ്. ഇവനെയും ഞാൻ കൊണ്ട് പോകുകയാണ്. ഇതും പറഞ്ഞു ഗംഗ അപ്രത്യക്ഷയായി

ഗംഗാ ദേവി പോയപ്പോൾ തന്റെഅവസ്ഥയെകുറിച്ചു ആലോചിച്ചു വിഷമിച്ചു ശന്തനു മഹാരാജാവ് തിരിച്ചു തൻറെ രാജ്യത്തേക്ക് പോയി. സത്യസന്ധനും നീതിമാനും ആയിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണത്തിൽ സമസ്ത ജീവജാലങ്ങളും സന്തോഷവാന്മാർ ആയി. എല്ലായിടത്തും ഐശ്വര്യം കളിയാടി. 36 വർഷത്തെ സദ് ഭരണത്തിന് ശേഷം ശന്തനു മഹാരാജാവ് വനത്തിലേക്ക് യാത്രയായി. ഒരിക്കൽ വനത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന സമയത്തു ശന്തനു മഹാരാജാവ് അത്ഭുതകരമായ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു ഗംഗാ നദി ഒഴുകാതെ നിശ്ചലയായി കിടക്കുന്നു. അതിന്റെ കാരണം അന്വേഷിച്ചു ഇരിക്കുന്ന നേരത്തു അദ്ദേഹം നദിയുടെ മറുകരയിൽ ഒരു കുമാരനെ കണ്ടു കയ്യിൽ ധനുസ്സും അസ്ത്രങ്ങളുമായി നിന്നിരുന്ന ആ ബാലൻ തൻറെ സാമാർഥ്യത്തിൽ ഗംഗയുടെ ഒഴുക്ക് നിർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. ആ കുമാരന്റെ അസ്ത്രവിദ്യയിൽ അത്ഭുതപ്പെട്ടു നിന്ന അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിൽ തോന്നി ഇത് തന്റെ പുത്രൻ ദേവവൃതൻ തന്നെ ആണോ? എന്നാൽ വളരെ കാലം മുൻപ് ഒരിക്കൽ മാത്രം മകനെ കണ്ടിട്ടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന് അത് ഉറപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നാൽ ആ കുമാരന് മനസിലായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു അത് തന്റെ പിതാവായ ശന്തനു ആണെന്ന്. പക്ഷെ അത് പറയാതെ ദേവവൃതൻ അപ്രത്യക്ഷൻ ആയി. ഇതെല്ലം കണ്ടു നിന്നിരുന്ന ശന്തനു ഗംഗാ നദിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു
"ആ കുമാരനെ എനിക്ക് കാണിച്ചു തരൂ..."
ഗംഗാ ദേവി ഉടനെ തന്നെ പ്രത്യക്ഷ ആയി. ദേവിയുടെ ഒപ്പം ആ കുമാരനും ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നിട്ട് ദേവി പറഞ്ഞു :
രാജൻ, നമ്മുടെ 8 ആമത്തെ പുത്രനായ ദേവവൃതൻ തന്നെ ആണ് ഇവൻ. വസിഷ്ഠനിൽ നിന്നും വേദങ്ങളും പരശുരാമനിൽ നിന്നും അസ്ത്രാവിദ്യയും പ്രാപ്തമാക്കിയ ഇവൻ മഹാ ശക്തിശാലി ആണ്. അങ്ങ് ഇവനെ രാജ്യത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയാലും".
ഇതെല്ലം കേട്ട് സന്തുഷ്ടൻ ആയ ശന്തനു ദേവവൃതനെയും കൊണ്ട് തന്റെ രാജ്യത്തേക്ക് പോയി. അവിടെ വച്ച് എല്ല പ്രമുഖരെയും വിളിച്ചു ചേർത്ത ശേഷം അവനെ അനന്തരവകാശി ആയി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ദേവവൃതൻ തന്റെ ബുദ്ധി സാമാർഥ്യത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും എല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം പിടിച്ചു പറ്റി.
4 വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയി അങ്ങനെ. ഒരിക്കൽ യമുന നദിയുടെ തീരത്തു കൂടെ നടക്കുകയായിരുന്ന ശന്തനു പെട്ടന്ന് ഒരു സുഗന്ധത്തിൽ ആകൃഷ്ടൻ ആയി. അതിന്റെ ഉറവിടം നോക്കി പോയ അദ്ദേഹം ഒരു മുക്കുവന്റെ പുത്രിയെ കണ്ടെത്തി. ആ ദിവ്യ സുഗന്ധം അവളിൽ നിന്നും ആണെന്ന് അറിഞ്ഞ അദ്ദേഹം അവളെ പറ്റി അന്വേഷിച്ചു അപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു മുക്കുവന്മാരുടെ തലവന്റെ പുത്രി ആണ് ഞാൻ ഇവിടെ യാത്രക്കാരെ സഹായിക്കുകയാണ് ഞാൻ ചെയ്യുന്നത്.
ഇത് കേട്ട അദ്ദേഹം വേഗം തന്നെ ആ മുക്കുവ പ്രമുഖന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയി മകളെ വിവാഹം ചെയ്ത് തരുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു. രാജാവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട മുക്കുവൻ പറഞ്ഞു :
"ഇത് ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം തന്നെ ആണ്. പക്ഷെ അവളെ അങ്ങേയ്ക്കു വിവാഹം ചെയ്തതു തരണമെങ്കിൽ എനിക്ക് ഒരു വ്യവസ്ഥ ഉണ്ട് അത് സമ്മതിച്ചാൽ മാത്രമേ അങ്ങേയ്ക്കു ഞാൻ ഇവളെ വിവാഹം ചെയ്തതു തരികയുള്ളൂ"
ശന്തനു എന്ത് വ്യവസ്ഥ ആയാലും സമ്മതിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ മുക്കുവൻ പറഞ്ഞു : രാജാവേ, എന്റെ മകളിൽ അങ്ങേയ്ക്കു ജനിക്കുന്ന പുത്രൻ ആയിരിക്കണം ഈ രാജ്യത്തിൻറെ അനന്താരാവകാശി. വേറെ ആരും ആകരുത് എന്ന്. ശന്തനു വിന് ആ വാക്കു നല്കാൻ തോന്നിയില്ല അതുപോലെ തന്നെ സത്യവതിയെ മറക്കാനും. അദ്ദേഹം രാജ്യത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോയി. അവിടെ അദ്ദേഹം വിഷമത്തോടെ ദിവസങ്ങൾ കഴിച്ചു കൂട്ടി.
പിതാവിന്റെ ചെറിയൊരു ഭാവമാറ്റവും
മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന ദേവവ്രതന്, എന്താണ്ദു:ഖകാരണം എന്ന്രാ രാജാവിനോടും എന്നാല് മറുപടി കിട്ടാതെ, മന്ത്രിമാരോടും അന്വേഷിച്ചു. ഒരു മുക്കുവ പെണ്കൊടിയാണ് രാജാവിന്റെ ദു:ഖത്തിന് കാരണം എന്നറിഞ്ഞ കുമാരന്മ ന്ത്രിമാരോട്കൂടി നദിക്കരയില് എത്തി. സത്യവതിയോടും , അവളുടെ പിതാവിനോടും ദേവവ്രതന് തന്റെ പിതാവിന്റെ ദു:ഖം മാറ്റുവാന് സത്യവതി രാജ്ഞിയായി വരണം എന്ന് അപേക്ഷിച്ചു. സത്യവതിയ്ക്ക് രാജാവില് ഉണ്ടാകുന്ന പുത്രനായിരിക്കും രാജ്യാവകാശി എന്നും ദേവവ്രതന് ഉറപ്പു നല്കി. എന്നാല് ഇതിലൊന്നും തൃപ്തനാകാത്ത സത്യവതിയുടെ പിതാവ്ചോദിച്ചു. "അല്ലയോ രാജകുമാരാ, അങ്ങയുടെ ഉറപ്പിനെ ഞങ്ങള് അവിശ്വസിക്കുന്നില്ല, പക്ഷെ ഒരു കാലത്ത് അങ്ങയുടെ പുത്രന്മാര്, അധികാരത്തിനായി എന്റെ മകളുടെ
സന്താനങ്ങളുമായി യുദ്ധം ഉണ്ടാകുകയാണെങ്കില് എന്തു ചെയ്യും."ഈ വാക്കുകള് കേട്ട ദേവവ്രതന് തല്ക്ഷണം

"ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും താൻ വിവാഹം കഴിക്കുകയില്ല"
എന്ന് ശപഥം ചെയ്തു. അതികഠിനമായ ഈ ശപഥം കേട്ട് അകാശത്തുനിന്നും ദേവഗണങ്ങള് പുഷ്പവൃഷ്ടി
നടത്തുകയും , "ഭീഷ്മര് ഭീഷ്മര്" എന്ന അശരീരി ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്തു. അതിഭീഷ്മമായ ശപഥം ചെയ്തതിനാല് അന്നുമുതല് ദേവവ്രതന്, ഭീഷ്മര് എന്ന്
അറിയപ്പെടാന് തുടങ്ങി. സത്യവതിയുമായി കൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ ഭീഷ്മര്ക്ക്, വിവരങ്ങള് അറിഞ്ഞ്
പ്രസന്നനായ ശന്തനു മഹാരാജാവ്, "ഭീഷ്മര്
ആഗ്രഹിക്കുമ്പോള് മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവന് ശരീരം വിട്ട്പോകുകയുള്ളൂ" (സ്വച്ഛന്ദമൃത്യു) എന്ന വരം
നല്കി അനുഗ്രഹിച്ചു.