🕉🕉🕉🕉🕉🕉


ശ്രീമഹാഭാഗവതകഥകൾ: അമ്പാടിപ്പൈതൽ

     വസുദേവർ നന്ദഗൃഹത്തിലെത്തി യശോദയുടെ നികടത്തിൽ പൈതലിനെ കിടത്തി തിരിച്ച്പോന്ന് അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശിശുരോദനം ചെയ്തു. അതുകേട്ട് യശോദയും സൂതികാഗൃഹത്തിലുണ്ടായിരുന്ന പരിചാരകന്മാരും ഞെട്ടിയുണർന്നു. എന്തത്ഭുതം! നന്ദപത്നിയുടെ പ്രസവം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. യാതൊരു വേദനയും വൈഷമ്യവും കൂടാതെ; ഒന്നുമറിയാതെ; നിദ്രയുടെ നിസ്തന്ദ്രതയിൽ, ദേവിയുടെ പ്രസവം നടന്നത് ദൈവാനുഗ്രഹമെന്നേ പറയാനുളളൂ എന്ന് അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവർക്കെല്ലാം അപ്പോൾ തോന്നി.
       " കൈകാലുകൾ കുടഞ്ഞുകരയുന്ന ഓമനത്തമുളള ഒരാൺകുഞ്ഞ്! കാർമേഘവർണ്ണം " ----- ഇങ്ങനെ പരിചാരികമാർ തമ്മിൽ പറയുന്നതു കേട്ടുകൊണ്ട് ആനന്ദതുന്ദിലനായി നന്ദഗോപൻ ആ പ്രസവമുറിയിലേക്ക് കടന്നുവന്നു. പത്നിയേയും പൈതലിനേയും അദ്ദേഹം സന്തോഷാശ്രുക്കൾ പൊഴിച്ചുകൊണ്ട് വീക്ഷിച്ചു. ആർക്കും ചെന്നെടുത്ത് ഉമ്മവയ്ക്കാൻ തോന്നുന്ന ഓമനത്തമുളള ഒരു ശിശു! നന്ദൻ തൻറെ അതിരറ്റ ഭാഗ്യത്തെ ഓർത്തു വൈകുണ്ഡനാഥനെ ഉളളഴിഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു. എല്ലാം ആ ഭക്തവത്സലൻറെ അനുഗ്രഹമെന്ന് മനസ്സിൽ ദൃഢമായി ഉറച്ചു. യശോദയും ആ പൂമ്പൈതലിനെക്കണ്ട് ആനന്ദവാരാന്നിധിയിൽ മുഴുകി, നിർവൃതിയിൽ ലയിച്ചു അല്പനേരം മതിമറന്നിരുന്നു പോയി. അനന്തരം അതിനെ കരതലത്തിലെടുത്ത്, പാൽചുരത്തി നിന്ന മുല മെല്ലെ കുടിപ്പിച്ചു.
       നേരം കിളളിവെളുത്തില്ല, അതിനു മുമ്പുതന്നെ, യശോദ അതികോമളനായ ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നവാർത്ത, ഗോപവാടം മുഴുവൻ അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. പിന്നെ അവിടെ നടന്ന ആഘോഷം എന്തെന്നും എങ്ങിനെയെന്നും പറയാൻ വാക്കുകൾ പോരാ. അതേ; ഗോപന്മാരും ഗോപികളുംചേർന്ന്, ആടുക, പാടുക, തുളളുക, നൃത്തം ചെയ്യുക, സന്തോഷംകൊണ്ട് കരയുക, പരസ്പരം ആശ്ലേഷിക്കുക---- എന്നുവേണ്ട എന്തെല്ലാം മാനസോല്ലാസപ്രകടനങ്ങളാണ് അവർ നടത്തിയതെന്ന് വർണ്ണിക്കാൻ സാദ്ധ്യമല്ല. നന്ദഗോപൻ ആ പ്രജാവാസികളുടെ നാഥനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പത്നി "ആറ്റുനോറ്റ് " ഒരു ആൺപൈതലിനെ പ്രസവിച്ചപ്പോൾ അവർക്ക് അപ്രകാരം ആനന്ദാഹ്ലാദമുണ്ടായതിൽ അത്ഭുതമില്ല.
********
     കുഞ്ഞിൻറെ അഭ്യുദയത്തിനും ആരോഗ്യത്തിനും ക്ഷേമത്തിനും വേണ്ടി, നന്ദഗോപൻ ഉത്തമബ്രാഹ്മണർക്ക് ധനദാനം, ഗോദാനം,വസ്ത്രദാനം,സ്വർണ്ണദാനം മുതലായവ നൽകി, ഒരു നല്ല ശുഭമുഹൂർത്തത്തിൽ ഉണ്ണിയുടെ ജാതകർമ്മങ്ങളും കഴിച്ചു. അന്നുമുതൽ അമ്പാടിയിൽ പണ്ടെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത വിധത്തിൽ ഐശ്വര്യവും വിളയാടാൻ തുടങ്ങി. ആത്മവല്ലഭൻ പളളികൊളളുന്ന പുണ്യസ്ഥലത്ത് പൂമങ്കയും വിളയാടി വിളങ്ങണമല്ലോ.
     ഗോപന്മാർ തങ്ങളുടെ ഗോപുരഭാഗങ്ങളിൽ ധ്വജങ്ങൾ നാട്ടി സന്തോഷസൂചകമായി കൊടിക്കൂറകൾ തൂക്കി. ദിവസവും പുലർവേളയിൽ, കുളിച്ചു ഗോപീചന്ദനക്കുറികളും ചാർത്തി, തലമുടി മേൽപ്പോട്ടാക്കി കൂട്ടിക്കെട്ടി അതിൽ മയൂരപിഞ്ഛങ്ങളും കുത്തി ഗോപന്മാർ അമ്പാടിമണിക്കുഞ്ഞിനെ വന്നു ദർശിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതുപോലെ ദിവസവും ഗോപാംഗനകൾ കുളിച്ചു ശുഭ്രവസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ് വാർമുടി കോതിക്കെട്ടി കണ്ണെഴുതി ചാന്തിൻപൊട്ടും തൊട്ട് ചമഞ്ഞൊരുങ്ങി തങ്ങളുടെ പഞ്ചാമൃതപ്പൈങ്കിളിപ്പൈതലിനെ വന്നുകണ്ട്, ആടിപ്പാടി നൃത്തങ്ങൾ വച്ച് ഓമനത്തം തുളുമ്പുന്ന പിഞ്ചിളം ചെന്താർവദനത്തെയും ശ്യാമളമേഘവർണ്ണംപൂണ്ട പൂന്തനുവിനേയും ചുംബിച്ചു ആനന്ദപ്പൂമരന്ദപ്പുഴയിൽ മുഴുകി രസിച്ചു.
      കുഞ്ഞിന് കാണികളുടെ കണ്ണുദോഷം പറ്റാതിരിക്കാൻ നന്ദഗോപൻ മന്ത്രവാദികളെക്കൊണ്ട് രക്ഷാമന്ത്രങ്ങൾ എഴുതിച്ച വാറോലകൾ സൂതികാഗൃഹത്തിന് നാലുവശവും തൂക്കിവച്ചു. ആ ദിവസങ്ങളിൽ  അമ്പാടിയിൽ ഒരു മഹോത്സവത്തിൻറെ പ്രതീതിയാണ് എപ്പോഴും ദൃശ്യമായിരുന്നത്. പശുക്കളെ കുളിപ്പിച്ച് കൊമ്പുകളിൽ പട്ടുറകളിട്ട് അലങ്കരിക്കുക, തൊഴുത്തുകളിൽ പൂമാലകളും കുരുത്തോലകളും തൂക്കി ഭംഗിവരുത്തുക--- എന്നിങ്ങനെ ഗോവൃന്ദങ്ങൾക്കും സന്തോഷംവരുമാറ് ഗോപന്മാർ പലതും ചെയ്തു.                           
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏